Koninginnedag met poffertjes

"Poffertjes!" Dat is het eerste wat Laura Köhler roept als ze over Koninginnedag in de Watergraafsmeer begint. "En het luchtkasteel, maar daar ben ik nu veel te groot voor. De poffertjes gaan er gelukkig nog even makkelijk in", lacht ze.
Als klein meisje ging Laura net als alle andere kinderen oude spulletjes verkopen op de vrijmarkt. "De avond van te voren zette een vriend van mijn moeder een groot vierkant met een kruis of onze naam op de straat zodat we een plek hadden. Maar je moest er de volgende ochtend toch vroeg bij zijn, want er stond zo iemand anders op jouw plaats." Meestal verkocht ze oud speelgoed en boeken, maar zo tegen de middag was het wel weer genoeg. "Dan kocht ik misschien nog wat lekkers met mijn verdiende geld en de rest ging in de spaarpot. In eerste instantie leek het altijd heel veel. Maar we waren met zijn drieën en als het dan verdeeld was, bleef er weinig over. En ik kon nooit zo goed onderhandelen, dus alles ging veel te goedkoop weg."
Laura was altijd op de hoek van de Bredeweg te vinden. "Daar was het erg gezellig. Sommige kinderen hadden een kijkdoos en anderen speelden weer blokfluit. Je kon ook in een minuut proberen zoveel mogelijk beschuit te eten. En met de muziekbandjes en het luchtkasteel erbij was het net een kleine kermis." Daar draait Koninginnedag ook volgens haar om: kinderen die spulletjes verkopen en spelletjes kunnen doen.
"En niet te vergeten de poffertjes. Die eet ik vrijwel nooit, behalve echt met Koninginnedag", vertelt ze. "Zoals sommige mensen met Oud & Nieuw uitkijken naar de oliebollen, kijk ik met Koninginnedag uit naar de poffertjes!"