Angela, MIla en Sara - die elkaar kennen van de taallessen Nederlands bij De Kat - wonen alle drie al meer dan 10 jaar in Oost en als echte Amsterdammers hebben ze wel wat te zeggen over wat er allemaal veranderd is in hun buurt.
Angela vindt het erg jammer dat in haar straat - de Tugelaweg- een motorwinkel is gekomen."De motoren staan in de weg, ze maken herrie en maken de straat vies. Maar verder is de buurt goed"
Mila betreurt het dat de Indische Buurt - waar ze al 45 jaar woont- minder gezellig en veel drukker is geworden. "De mensen praten wel met elkaar op straat, maar ik durf er bijvoorbeeld niets van te zeggen als mensen blikjes en papiertjes op de grond gooien. Je krijgt een grote mond of je wordt uitgescholden en ik ben bang voor ruzie.Ik vond de Javastraat vroeger een hele leuke winkelstraat met veel variatie, nu is het eentoniger geworden "
Sara daarentegen vindt dat ze niets te klagen heeft over haar buurt - Zeeburg - waar ze haar eerste woning kreeg "Ik woon in een modern huis op een bovenverdieping en kan over het water kijken.Ik kijk graag naar de vogels, het water, de boten. Ik hoorde tot de eerste bewoners en heb nog altijd contact met mijn buren. We praten samen, drinken koffie bij elkaar en gaan soms samen wandelen. Ik verveel me geen moment".
MIla vertelt dat ze met haar man vanuit Suriname naar Nederland is gekomen, na enige tijd liep haar huwelijk stuk en bleef ze met 2 kinderen in Amsterdam. "Ik kom uit Nikeri en als ik dan mijn ouders wou spreken ging ik naar het postkantoor in de Wijttenbachstraat om een afspraak te maken dat ze gebeld werden. Dan werd er verbinding voor je gemaakt en moest je wachten tot je geroepen werd dat het gelukt was. Dat is niet meer voor te stellen haast, nu je zelf met bijna iedereen in de wereld kan bellen''.
De avonturierster in het gezelschap is Angela; " Ik kom uit Peru en ben altijd nieuwgierig geweest naar nieuwe dingen. Ik heb als jonge vrouw heel veel gereist, meestal alleen en heb in allerlei landen gewoond, Engeland, Spanje, Noorwegen bijvoorbeeld. Ik kende Engels en kon altijd wel werk vinden, als secretaresse soms of bibliothecaresse.Toen ik in Nederland woonde heb ik toevallig mijn man - een Nederlander - leren kennen. Ik zat samen met mijn vriendin in een bar en mijn vriendin vond hem leuk. Maar hij had belangstelling voor mij, wat ik een beetje ongemakkelijk vond vanwege mijn vriendin. Hij vroeg me achterop de fiets , dat heb ik niet gedaan. Hij bleef volharden en zocht me op toen ik na een ongeluk een tijdje in het ziekenhuis lag. Uiteindelijk is het toch mijn man geworden en ben ik al 25 jaar gelukkig in Oost"
Sara kwam als politieke vluchtelinge vanuit Ethiopië naar Nederland, alleen."Het was wel makkelijk dat ik al kon fietsen, dat hoefde ik niet te leren. Ik voel me lekker hier, doe niet zoveel aan Ethiopische dingen.Misschien een keer per maand drink ik Ethiopische koffie, het smaakt goed, maar het kost veel tijd om het te maken en die koffie is hier duur. Ik kom geregeld op het Mercatorplein waar vrienden van me wonen, maar ben altijd blij dat ik weer naar Oost terug kan".
