Mijn vader was een man met twee rechterhanden, in de familie ook wel
“Haarlemmerolie” genoemd.
Of er nu een auto, fiets of pop stuk was papa maakte het wel. Op een
geven moment maakte mijn moeder de opmerking dat ze wel een paraplubak
wilde hebben. Enige tijd later kwam mijn vader trots met een zelfgemaakte
paraplubak aan. Hij was gemaakt van verschillende soorten metaal, groot en zwaar en stelde een vlinder voor. De schrikreactie van mijn moeder sprak
boekdelen, ze was er duidelijk niet blij mee en het was zeker niet wat ze had bedoeld.
Ma teleurgesteld
Pa teleurgesteld.
Ondanks dat kreeg de bak een plaatsje boven op de gang, dus als je de
trap opkwam kon je hem niet missen. De reacties waren verschillend, de
één zei “mooi”, anderen keken en zeiden maar niets. Maar ach hij stond
er jaar in jaar uit en iedereen was er inmiddels aan gewend.
Ik was allang het huis uit, toen ik ineens zag dat de bak weg was. Op
mijn vraag waar hij was gebleven zei mijn moeder met een vette
knipoog:
“De familie Schaap vond hem zo mooi ik heb hem weggegeven”.
Haha dat was een goede zet van haar en mijn vader was ook tevreden, want deze kennissen waren er echt blij mee. En zo verhuisde de paraplubak van de Wetbuurt naar Jeruzalem.
Na vele jaren, nog steeds in de Watergraafsmeer, kwamen nieuwe buren boven mij wonen die mij vroegen een kopje koffie te komen drinken.
Nog voordat ik zat, zag ik de paraplubak staan te pronken naast de kachel in de huiskamer. Mijn mond viel open. Zij zagen uiteraard mijn verbazing en zeiden trots :
“Mooi hè?”
Wedervraag van mij:
Hoe komen jullie daaraan?'”
Even was het stil en daar kwam de aap uit de mouw.
“Van de vuilnisbak”.
Ik schoot in de lach en vroeg:
“Waar ongeveer?”
En ja hoor dat was de straat van de familie Schaap.
Het was mijn beurt om het hele verhaal te vertellen, nu begrepen zij mijn verbazing. We hebben er smakelijk om gelachen.
Gelukkig vonden zij hem mooi of apart genoeg om hem een ereplaatsje te geven. Dit is ongeveer 30 jaar geleden. Zouden ze de paraplubak nog hebben of zou hij inmiddels weer verhuisd zijn?
Wie het weet mag het zeggen.
Adrie Groen-Pickhard
--