In Memoriam Marjoleintje
Op een stralende novemberdag
Kwam Marjoleintje in mijn leven
Ik ging onmiddellijk over stag
Kon haar al mijn liefde geven.
Kwam Marjoleintje in mijn leven
Ik was met dit popje reuze blij
Kon haar al mijn liefde geven
Ze paste echt perfect bij mij.
Ik was met dit popje reuze blij
Ze mocht altijd met mij mee
Ze paste echt perfect bij mij
We waren altijd met z’n twee.
Ze mocht altijd met mij mee
Saam hebben we heel wat af gestapt
We waren altijd met z’n twee
Door een ongeluk is zij kapot getrapt.
Saam hebben we heel wat af gestapt
Ik ging onmiddellijk over stag
Door een ongeluk is zij kapot getrapt
Op een droevige novemberdag.
Corrie Groen-Pickhard
Het verhaal van Marjoleintje
Marjoleintje kreeg ik op mijn vijfde of zesde verjaardag met een wiegje en slaapkamer meubeltjes, gemaakt door mijn vader. Het was een gezamenlijk cadeau van mijn vader, moeder, opa en oma. Met Sinterklaas, en paar weken later, kreeg ik een bij de meubeltjes passend linnenkastje, waarvan de verf op dat moment nog niet droog was.
Marjoleintje was alles voor mij. Op enig moment is zij gesneuveld bij de rekstok op het speelpleintje van de Manenburgstraat. Ik had haar even neergelegd en iemand stapte erop. Huilend ben ik met haar naar mijn moeder gegaan.
Maar een kapotte pop betekende niet dat je automatisch een nieuwe kreeg. Ik heb gespaard voor een nieuwe Marjolein van het weinige geld dat wij kregen en met bijlegging van verjaardagsgeld. Een zelfde nieuwe pop kopen was niet zo moeilijk. Het was een “schildpad” pop. Een merkpop waarvan er dertien in een dozijn gingen. Er was echter één “maar” : de nieuwe Marjoleintje had een andere kleur ogen. Ze kreeg als doopnaam “Lia”, de naam van mijn moeder. Nooit is ze mijn echte pop geworden. De chemie tussen ons kwam nooit op gang.
Jaren later, ik had zelf al twee kinderen, kwam bij het opruimen van een kast de tweede Marjoleintje tevoorschijn. Ik liet haar zien aan mijn dochters die er wel mee wilden spelen, maar ik zei: “nee, nee, doe maar niet, ze gaat weer in de kast”.
Op enig moment stapte ik achteruit, gekraak, ik stond op een totaal vernielde Lia.
Ooit ben ik op een berenbeurs een Marjoleintje tegen gekomen. Die moest 250 gulden opbrengen. NEE dat was het niet. Ik zou toch altijd geweten hebben dat het niet de echte was.
Dit was het droevige verhaal van twee poppen die hetzelfde lot beschoren was.
Ik ben niet verdrietig meer. Ik ben er overheen gegroeid.
Adrie Groen-Pickhard
25 augustus 2018.