Fina van der Weide
Ik ben opgegroeid met het geloof. Elke zondag 2 keer naar de kerk in mijn jeugd en ook nog naar de zondagschool, die was in de school in de Javastraat.
Thuis werd er voor het eten gebeden, (Here zegen deze spijzen, amen )
En voor ik ging slapen was het zingen van Ik ga slapen, ik ben moe. Sluit mijn beide oogjes toe, Here houdt ook deze nacht, over (en dan volgde een lijst namen, opa en oma en papa en mama en mijn dieren en als laatste ikzelf) getrouw de wacht, Amen.
Maar ja ik was en bleef een kind en dus ook soms ondeugend.
Ik wilde 's avonds niet naar bed. En bord leegeten was soms ook wel een puntje.
Ook kwam ik geregeld mijn bed uit om toch maar even iets van de tv te zien. Ik moest om 7 uur naar bed he, en was dan vaak nog lang niet moe. Mijn ouders straften we me dan natuurlijk, maar de volgende keer was het weer zover.
Op een middag was er visite, een collega van mijn vader was er, en ze hadden het over de NDSM waar hij werkte. Het was algemeen bekend dat de werknemers zonder problemen wel dingen meenamen die ze konden gebruiken.
Bij de poort werd wel regelmatig gecontroleerd, maar menig portier was om te kopen.
Ook mijn vader nam weleens wat mee. Hij werkte in de kantine, en als er een feestje was geweest, dan bleef er vaak veel over. Dat moest dan in de container, maar opgegroeid in de crisisjaren vond hij dat zonde. En dan arten wij dus lekker bolletjes met rosbief en oude kaas en dergelijke dingen die we normaal niet zo vaak aten.
Nou hadden we het op de zondagschool net gehad over dat God alles ziet. En dat je dus geen stoute dingen mocht doen.
Ik had dat verhaal van mijn vader en zijn collega aangehoord en toen ze erom lachten, riep ik heel boos. Maar papa, dat mag niet hoor, dan wordt God boos, want die ziet alles!
Mijn vader dacht, nu heb ik je!
En hij zei, ja God ziet ook dat jij stout bent. Je bord niet leegeet en niet naar bed wilt. Hij ziet ook dat je dan steeds uit bed komt.
Even was ik verslagen, maar niet lang.
Want triomfantelijk riep ik. Ha, echt niet hoor, want dan zitten de gordijnen allang dicht dan kan God niet meer binnenkijken!
Mijn vader zat er met een mond vol tanden en zijn collega lag helemaal dubbel van het lachen.
Jaren later hoorde ik dat er toen op de ndsm werd gezegd. Joh, doe de gordijnen even dicht, God mag het niet zien.
