Een dak wandeling

Verteller: Hans Hoed
Auteur: Hans Hoed

Kort na de oorlog zijn wij met het gezin komen wonen op het Krugerplein in Oost. Van mijn vroege kinderjaren daar zijn mij spaarzame herinneringen bijgebleven: Kuhlman de chocolatier, de Vana met de literflessen limonade/gazeuse. Anders is het met het wonen in de nabij gelegen Cronjestraat waar wij na enige tijd naar toe verhuisden.
Een scala van herinneringen. Schaatsen op de Ringdijk, appeltjes pikken op Klein Dantzig, school in de Watergraafsmeer, de Willem Outhoornschool. Voetbal op het het Transvaalpleintje met o.a. de zo beroemd geworden Piet Keizer van Ajax. Sporten bij OVVO. Voetbal en honkbal.

Transvaalkade in 1940. De Transvaalkade langs de Ringvaart, Uitgave J. Sleding, Amsterdam (1940), bron: beeldbank SAA.

Transvaalkade in 1940. De Transvaalkade langs de Ringvaart, Uitgave J. Sleding, Amsterdam (1940), bron: beeldbank SAA.

Een eerste poging tot een verhaal wordt mijn nachtelijke escapades op het dak van de huizen in de Cronjéstraat doorlopend tot de Ringdijk. Ook al - en ik schaam mij om 't te zeggen - omdat  ik  er immer met groot plezier tot de dag van vandaag aan terug denk. 

Slechte slaper als ik was, kwam ik tot nachtelijke activiteiten. Met enig hakwerk wist ik de specie tussen het metselwerk van de achtergevel los te wrikken, een paar kleppers in het ontstane gat te steken en als ik dan uit het raam klom en op de stukjes hout van de kleppers ging staan kon ik net bij de dakrand komen. Op die jonge leeftijd was optrekken niet zo moeilijk dus na enige acrobatische toeren kwam ik op het hellende dak. In die tijd was ik gebiologeerd door de bouw van een kristalontvanger. Voor ontvangst was een lange antenne nodig die ik spande tussen enkele schoorstenen.

Eenmaal op het dak kwamen als vanzelf baldadigheden bij je op en zo klom ik over de daken van aanpalende huizen tot de huizen gesitueerd aan de Transvaalkade.

In het holst van de nacht liep er altijd wel iemand aan de waterkant zijn hond uit te laten. Wat een pret om een stuk dakpan van hoog het in het water te gooien zo dicht mogelijk bij de honden uitlater die vaak van schrik bij de onverwachte waterzuil tot bijna in de bomen vloog. Sorry, maar ik kan me daar nog over verkneuteren.

Veel volgde. Verblijf in Engeland als voorbereiding tot financieel gewin in Libie wat er overigens niet van kwam, militaire dienst, werken bij een schade- expertiseburo, gezinsleven, verhuizen naar Heiloo om uiteindelijk in Curacao en Venezuela terecht te komen.

Wat een rijkdom aan herinnering nu te koesteren in de Jordaan in Amsterdam. Wie weet gaat het ene verhaal het volgende opvolgen.

Alle rechten voorbehouden

160 keer bekeken

ook uit de Cronjestraat

Wat Hans Hoed beschreef heb ik veelal meegemaakt. Ik woonde op de hoek van de Transvaalstraat en de Cronjestraat

Het gaat over de periode 1945-1962. Ik ben nu 80.en woon in Lelystad

Samen met Hans Hoed en Cor Paulussen hebben we , het e.e.a. meegemaakt . De beklimming van het dak heb ik wel eens mogen meemaken. Met Hans  een kampeertocht op de Veluwe gemaakt. Uiteraard met de fiets. Brommers bestonden nog niet.  Verder werd er veel gevoetbald voor de deur. Het zgn putten. Soms ook gebadmintond. Heb er nog een foto van.  Dat alles kwam ten einde toen ik in militaire dienst moest. Daarna verhuisd naar Betondorp, Buiksloot  en Spakenburgstraat.. Ben in 2000  gepensioneerd bij de ING als iter. Daarna verhuisd naar Lelystad, waar ik nu in een appartement woon met riant uitzicht over het Markermeer.

 

                                     FrANS SCHREUDER