Foto

 Ik zie mijn vader en mijn moeder

Zij rijden rondjes op de sloot

Het was een winter, voor de oorlog

Een foto was het die mij het uitzicht bood.

Een hoed, daaronder lach van toekomst

Bekruist de armen, naar de vrouw

Zo zwieren zij op schaatsen verder

Geen hinder van de winterkou.

Wat verderop, daar staan de graven

Berijpt en stil zo staan zij daar

De sloot begrenst zo deze stenen

De Zaaiersweg een foto toen, waar ik naar staar.

Mijn zinnen zijn herinneringen

Ik schrijf ze 's nachts slechts op papier

wanneer het dorp weer stil is en bewoners slapen

De deur piept, het morgenlicht kruipt langzaam om een kier.