ik kreeg hem van mijn Vader toen ik 2 jaar was. Hoe de beer aan zijn naam gekomen is weet ik niet. Waarschijnlijk door mijn gebrabbel als peuter. Beerenbungel zou mij vele jaren vergezellen.
Ik woonde in de Menadostraat. Je kon toen nog goed buiten spelen. Vader en moedertje spelen met de buurmeisjes, Beer was erbij;
Boodschappen doen bij de groenteman (hoek Menadostraat-Niasstraat,ik geloof dat hij Nederend heette) Beer was erbij;
Beerenbungel kende mijn geheimpjes, en troostte me als ik verdrietig was.
Toen ik mezelf te groot vond om met Beerenbungel naar buiten te gaan heb ik binnen nog met hem gespeeld. Ik had hem altijd bij mij in bed. Als mijn ouders af en toe niet thuis waren heeft Beerenbungel op mij gepast, bij hem voelde ik mij veilig.
Toen ik 16 jaar was begonnen mijn zusjes (die een heel stuk ouder waren dan ik) mij te pesten omdat ik nog steeds met de beer sliep. Mijn moeder zei dan altijd: beter een beer dan een man in bed.
Nouja, die man kwam later en in 1972 ging ik met hem naar Duitsland.
Natuurlijk ging Beerenbungel ook mee en kreeg zijn plaats op ons bed, en toen onze eerste kinderen er waren hebben ze met Beerenbungel gespeeld.
De beer heeft het nog tot 1976 volgehouden, toen was hij zo versleten,dat er overal zaagsel uit hem viel en daarom moest hij weg.
Intussen ben ik bijna 66 jaar en denk nog vaak aan mijn Beerenbungel terug. Zo af en toe kijk ik op Internet of ik niet toch nog een Beerenbungel vind, maar dat zou niet de mijne zijn...
Veronica Hennemann.