In 1978-1979 kwamen we met een gezin van zeven kinderen uit Marokko naar Nederland. Ik was het vierde kind van het gezin en de oudste van de meisjes. In die tijd was ik acht jaar en ik zorgde voor mijn kleine broertjes. We kwamen toen te wonen aan de Celebesstraat, tegenover de spoorlijn van het Muiderpoortstation, op de derde etage met een grote zolder. Voor ons was de trein een bijzonder ding dat we nooit eerder hadden gezien.
Destijds was de winter al aangebroken: onze eerste sneeuw in Nederland. We hadden toen alleen Nederlandse buren. Die waren heel lief, maar ook terughoudend. Vaak zaten we bij het raam te hangen en probeerden we met gebarentaal en wat gebroken Nederlands met elkaar te communiceren. Zo ging ik op een keer buiten spelen met mijn broer en broertje van vier jaar. Er was zoveel sneeuw dat we het zonder zorgen gewoon van de grond pakte en naar elkaar gooide. Maar plotseling pakte mijn kleine broertje een bal sneeuw die vol zat met stukken kerstballen. Hij drukte zo hard aan tot hij sneetjes in zijn handen kreeg! Ik was zo geschrokken dat ik tot op heden geen sneeuw meer pak van de grond en toch hou ik van sneeuw.