Een 10 voor Nederlands

"Ik wilde helemaal niet naar Nederland, hoewel mijn ouders en m’n zusje al hier woonden. In Istanbul woonde ik bij mijn oom in een huis aan de Bosporus met een groot stuk land en altijd een hoop andere kinderen in de buurt, daar was het echt geweldig fijn."
Als Ilknur op 10-jarige leeftijd naar Nederland verhuist, moet ze de eerste jaren echt erg wennen. "Eerst zat ik op een Christelijke school, maar toen kwam een keer thuis en sloeg een kruisje… Nog de volgende dag werd ik ingeschreven op de Openbare Batjanschool. Daar heb ik echt goede herinneringen aan! In de Ethetoschool hadden we een keer in de week Turkse les, maar dat heb ik maar een paar jaar gedaan. Omdat ik snel goed Nederlands sprak, werd ik al op jonge leeftijd gevraagd om te tolken. Zo ging ik als jong meisje vaak mee naar de gemeente of het ziekenhuis. Na de lagere school ben ik eerst naar het Waalslyceum gegaan. Omdat mijn ouders mij zelf niet konden helpen met het maken van huiswerk, zat ik op de huiswerkklas Roodkapje in de Celebesstraat. Daar heb ik echt veel aan gehad. Maar toen ik op school een 10 voor mijn Nederlands kreeg zei een van de leraren dat ik het waarschijnlijk niet zelf gemaakt had. Dat was de eerste keer dat ik met echte discriminatie te maken kreeg. Ik ben toen overgestapt naar de Ivo Mavo in de Pijp. Gelukkig had ik altijd mijn ouders achter me staan die een goede opleiding erg belangrijk vonden. Als ik een toets had of een examen, stond mijn vader altijd tot diep in de nacht tosti’s en patat te bakken zodat ik wakker bleef en nog kon doorleren. Na de Mavo heb ik nog de Havo en de Heao gedaan."