Koffie zonder melk

De eerste jaren in Nederland woonden we in de Celebesstraat. Dat was vanaf 1976 toen er veel dichtgetimmerd stond in de buurt. Mijn vader werkte bij de scheepswerf NDSM, maar dat ging failliet. Daarna werkte hij bij de scheepswerf ADM. Ik kan mij herinneren dat hij op een dag thuis kwam op krukken, een zware metalen plaat was naar beneden gevallen en had zijn benen geraakt. Zijn collega was onder de plaat gekomen en had het niet overleefd. Later kreeg mijn vader een hartaanval en kon hij niet meer werken.
Ik was altijd goed in sport en mijn ouders hebben me daarin altijd gestimuleerd. Ik deed aan korfbal en zwemmen en ben met mijn straatvoetbalteam naar Duitsland geweest en kampioen geworden. Op een dag, het zal in 1979 geweest zijn, werd bij ons in de straat een pand gekraakt. Er waren toen allemaal activiteiten, ook voor kinderen. Ik deed daar natuurlijk ook aan mee en won een prachtige groene schroevendraaier die ik nog jaren bewaard en gebruikt heb. Ik vond het erg leuk met deze mensen in de straat. Het gekraakte pand werd helemaal opgeknapt. Ik heb toen ook helpen schilderen. Misschien kwam het door de verflucht of de terpentine, maar na een tijdje werd ik helemaal misselijk. Ze gaven mij een kopje koffie te drinken, maar er was geen melk. Vanaf die tijd dronk ik mijn koffie zonder melk.
Ook ons huis werd afgebroken, dus verhuisden we naar de Zeeburgerdijk. Na een paar jaar, als de nieuwbouw af was, zouden we weer terug mogen keren naar de Celebesstraat. Maar het was zo fijn op de Zeeburgerdijk dat we besloten niet terug te gaan naar de oude buurt. De gemeente wilde toch af van de wisselwoningen dus mochten we er blijven wonen. We wonen er nu dus al meer dan twintig jaar. Het mooiste en groenste stukje Amsterdam.