Eindelijk voel ik me thuis

Toen ik naar Nederland kwam, was ik twintig jaar oud. Ik kwam als bruid uit Marokko naar mijn man die in Toministraat woonde. Ik kan mijn gevoelens van toen niet goed beschrijven. Aan de ene kant was ik blij dat ik een nieuw leven ging beginnen met mijn man van wie ik hield, aan de andere kant was ik onzeker. Ik vroeg me toen af: zou ik ooit de Nederlands taal spreken? Zou ik er ooit in slagen om een positie en een rol te hebben in deze maatschappij?
Er wonen veel allochtonen in onze buurt. Je kunt van ons vandaan alle plekken van Amsterdam zonder moeite bereiken en je kan alle soorten winkels in de omgeving vinden. Een nadeel van de buurt vind ik de manier waarop de mensen met hun buren omgaan. Er is weinig of geen contact tussen de bewoners.
Nu, vijf jaar na mijn aankomst in Nederland, kan ik wel zegen dat ik geslaagd ben. Ik heb de Nederlands taal geleerd en ik ben naar de universiteit gegaan. Dit jaar zit ik in mijn laatste jaar aan de universiteit. Ik loop nu stage bij een groot bedrijf en ik heb mijn rijbewijs gehaald. Eindelijk voel ik me thuis.