Turkse Ouderenraad
IRONIE VAN HET LEVEN
Een liefdeshuwelijk was die van onze
In die tijd zocht men arbeiders in Europa
Ik ontving een uitnodigingsbrief van Nederland.
Maar mijn man gaf geen toestemming.
Maar toen mijn man, via een familielid, werd uitgenodigd zijn we naar Amsterdam Oost gekomen.
We trokken in bij een familielid.
Zij hadden drie kinderen en wij een.
‘Het onmogelijke kan mogelijk worden maar twee gezinnen een huis wonen is niet mogelijk’ luidt het gezegde.
Dat klopt.
De kinderen en wij volwassenen konden niet meer samen door een deur.
Het was schreeuwend duur, toch huurden we een eigen huis.
Op een dag ging de bel!
Een meneer vroeg naar mijn man.
Hij was aan het tuinieren.
‘Een minuutje, ik zal hem roepen’.
Meneer vertelde dat we te veel huur betaalden. ‘Niet doen, ik zal jullie helpen’ zij meneer. Meneer had een Nederlandse vrouw en binnen een week heeft ze een andere woning voor ons geregeld.
We waren in de wolken!
We zijn gered, we konden niet langer iemands nukken verdragen.
‘Meneer is gestuurd door God!’
We hebben nog lang naar hem gezocht, tot de dag van vandaag ontbreekt ieder spoor