Ik woonde van 1956 tot 1974 in de Vrolikstraat op nummer 172 2hg. In het benedenhuis woonde een ouder echtpaar, de familie Willems. Zij hadden een dochter van een jaar of 45 die in een tehuis zat omdat ze mongools was. Ze was thuis niet te handhaven omdat ze te sterk voor de 2 mensjes was. Als ze boos was dan ging ze dingen vernielen. Zo had ze eens de koffietafel in tweeën geslagen en de WC pot van de vloer getrokken. Het hing in de begin jaren 60 nog steeds een erge schaam cultuur waardoor die mensen hun dochter ook maar liever geheim hielden en erg op zichzelf waren. Weet nog wel dat ik het hele lieve mensen vond.
Naast ons was de sigarenwinkel van mevrouw Beenhakker. Mevrouw Beenhakker was vooral in haar latere jaren behoorlijk aan de drank waar wij als kinderen nogal misbruik van hebben gemaakt. Ze had een doos met snoep dus als we snoep bij haar gingen kopen dan graaide we er altijd meer uit dan waar we voor betaalden.Â
Recht tegenover ons had onze buurman van 3 hoog, meneer Hesteren, een aardappelwinkel. Meneer Hesteren was zo scheel dat je met meer klanten tegelijk in z'n winkel stond en hij zei zegt u het maar je nooit wist wie hij nou eigenlijk aankeek. Meneer Hesteren is niet heel oud geworden. Op een dag is hij niet meer wakker geworden. Mevrouw Hesteren heeft toen helemaal in paniek mijn moeder erbij geroepen waardoor ze bijna een week bij de buurvrouw gebivakkeerd heeft want m'n moeder was de enige persoon die ze toeliet in haar huis en ze wilde meneer Hesteren niet laten begraven of opbaren. Het heeft m'n moeder dagen gekost om d'r te bewegen mensen toe te laten en de begrafenis te gaan regelen.
Even verderop zat de slager van wie ik de naam vergeten ben. Schandalig eigenlijk want we kregen altijd heerlijke pannetjes jus van hem als hij z'n rosbief en fricandeau gebraden had. Het was een slager zoals je ze nu niet meer hebt. Hij slachtte z'n dieren zelf en er hingen altijd halve koeien en varkens aan haken achter in de winkel en als je een karbonade wou dan werd dat ter plekke van dat beest afgesneden. Ook het gehakt werd afgesneden en gedraaid waar je bij stond. Ook alle worst die hij verkocht maakte hij zelf. Waren er nog maar slager zoals hij.
M'n vader knapte in die tijd vaak oude auto's op. Het liefst oude amerikanen. Zo had hij eens op de sloop een oude Cadillac gevonden die hij weer helemaal in de oude glorie hersteld had, inclusief de originele roze lak en de witte banden die hij uit Amerika had laten komen. Hij had speciaal voor die opknappers een garagebox gehuurd bij de Ford dealer in de Oosterparkstraat. Hij was zo trots op z'n werk dat hij toen de auto klaar was de hele nacht in de garage box in de auto is blijven slapen. Er was een buurman die een paar keer toen m'n vader bezig was met die auto had gezegd dat hij die auto wou kopen als ie klaar was. Dus de buurman meldde zich weer bij m'n pa maar die was er niet erg happig op om 'm te verkopen maar die buurman bleef net zo lang aandringen tot m'n vader overstag ging. 2 dagen na de verkoop kwam m'n vader thuis van z'n werk en zag de Cadillac volkomen in de kreukels voor de deur bij de buurman staan. Ik heb nog nooit iemand zo kwaad zien zijn als mijn vader toen. Hij heeft die auto voor een habbekrats teruggekocht. 'm opnieuw opgeknapt en uiteindelijk heeft m'n vader 'm na 'm enige tijd zelf gereden te hebben verkocht aan de eigenaar van Autotron in Rosmalen waar hij jaren heeft gestaan en waar we 'm nog vaak hebben bewonderd.
