Als kind had wij (mijn zus, broer en ik) geen fiets.
Ja, heel veel later toen ik twaalf was, kreeg ik een nieuwe fiets, met dubbeltjes en kwartjes bij elkaar gespaard. Maar daarvóór?
Tja, wat moest je dan op zondag, wanneer er niets te doen viel en je je rot verveelde?
Dan stuurde je moeder je naar de fietsenwinkel in de Vrolikstraat, hoek Eikenweg. Daar was vroeger, in de jaren zestig, een fietsenwinkel, of rijwielhandel zoals men vroeger zei. Helaas weet ik de naam niet meer en is er ook geen foto ervan meer te vinden.
Daar kon je voor een uur of zo een kinderfietsje huren. Wie weet het zich nog te herinneren? Ze waren er in allerlei maten. Ik zie het nog zó voor me. Kleine groene fietsjes met een wit nummer voorop op de stang.
Vol trots reed je door de buurt op je groene fietsje. En de saaie zondag kreeg weer een leuke middag.
De winkel is er al lang niet meer. Helaas heb ik ook geen foto ervan kunnen vinden. Wie kan het zich herinneren? Wie heeft daar ook een kinderfietsje gehuurd?
Opmerking redactie: Bij onderstaand verhaal staan reacties die melding maken van het huren van een fiets vlak bij de Vrolikstraat. Lees: De zingende fietsenmaker, de man met de pet en nu Jeroen