“Mijn vader was buurtschipper en mijn moeder kwam ook uit een gezin van buurtschippers , maar toen ik in 1936 werd geboren kwam hij aan wal werken. Ik was de jongste van het gezin en we woonden vanaf dat ik een half jaar oud was in de Sumatrastraat. Ik denk dat mijn verknochtheid aan de buurt daar is ontstaan, want ik heb er leuke herinneringen aan. Al die winkeltjes zoals lampenwinkel Bot en de viswinkel waar je rond Hemelvaartsdag in de rij stond om paling te kopen, want dat was de periode dat de paling het beste was. Je had ook een koffie en thee winkel in de Sumatrastraat – Keizer – en daar had ik als 17 jarige mijn eerste baantje. Op die leeftijd ging ik nog wel eens naar de kermis aan het eind van de Polderweg en daar stond ’s avonds laat een eettentje – Sterk – dat de baldadige jeugd aardig onder controle had. Ze hadden een aanbod; als je een hele taart kon opeten, was het gratis. Nou dat lukte niemand en intussen werd er goed verkocht.
Na mijn trouwen verhuisde ik naar Amstelveen, maar mijn man kreeg een baan als verkoop leider bij Ford. Ford had een enorme garage en showroom in de voormalige paardentram remise aan de Linnaeusstraat en daar boven kregen wij de dienstwoning: toen was ik weer terug in mijn buurtje !
Tekening van paardentram remise, later Ford garage
In 1978 – ik werkte toen part time in een stoffenzaak aan de van Swindenstraat – was het een heel koude winter met veel sneeuw. We zaten vaak gezellig thuis bij de open haard te fonduen, met een wijntje erbij. Tot mijn schrik bleek ik in het voorjaar meer dan 10 kilo aangekomen te zijn ! Mijn nichtje gaf me de tip om naar een afslank club te gaan op de Polderweg en dat heb ik gedaan met veel succes. Jammer genoeg kreeg de club na enige weken een nieuwe cursus leidster en die was veel minder in staat om de deelneemsters te motiveren, zodat de club uit elkaar viel. Ik verbaasde me erover dat het succes van zo’n club zo sterk samen hing met de leiding. In die zelfde tijd kreeg ik een ongeluk aan mijn rechterhand, ik kon niet langer stoffen knippen en moest mijn werk opgeven. Toevallig zag ik een advertentie van een organisatie voor slankheidsclubs die een begeleidster zocht. Ik heb me aangemeld voor de opleiding en nog hetzelfde jaar – 1978 – ben ik een afslank club in Amsterdam gaan begeleiden. Zelf moest je zorgen voor de locaties, de werving en de folders. Ik begon met 2 clubs, maar er bleek een enorme behoefte aan te zijn en spoedig had ik door heel Amsterdam en ook daarbuiten clubs. Ik kan goed luisteren en heb een goed geheugen, ik weet en onthoudt daarom goed wat de problematiek is die vaak achter overgewicht schuilgaat en zal mensen nooit veroordelen of ontmoedigen als er eens een kilo bij is gekomen i.p.v. afgegaan. Mensen kwamen graag bij mij op de club en op een gegeven moment had ik iedere dag ‘s ochtend, ’s middags en ’s avonds een club. In 1997 stortte ik in, ik had me zelf uitgeput. Ik heb opvolgsters gevonden , maar na een lange herstelperiode bleek ik toch niet zonder het werk te kunnen. Op heel kleine schaal – twee keer per week – doe ik nu vanuit mijn eigen huis dit werk, al jaren. Afgelopen oktober zat ik 40 jaar in het vak en ter gelegenheid daarvan heb ik een boekje geschreven “Door dik en dun “ met daarin heel veel anekdotes. Ik hoop daarmee veel oud cursisten te kunnen bereiken en misschien weer contacten te herstellen."
Dit boekje is te bestellen door een mail te sturen aan:mimizwarts76 [at]live.nl
