Ik wil u iets vertellen over het leven van heel gewone mensen in een gewone volksbuurt, in een gewoon huis, tussen andere gewone mensen met heel normale wensen, zorgen en verlangens. Wat hen en hun familie, waarvan de meesten vermoord zijn, bijzonder maakt is, dat anderen meenden dat zij, omdat ze tot een minderheidsgroep behoorden, geen bestaansrecht hadden.
Mijn ouders woonden van januari 1939 tot juni 1942 op het adres Kastanjeweg nr. 5. Wat ik u vertel komt voornamelijk uit een schriftje van mijn moeder waarin zij haar levensverhaal opschreef.
Mijn ouders, Nathan en Betty Stodel hebben elkaar op 18/19 jarige leeftijd leren kennen. Ze trouwden in 1939 na een verlovingstijd van acht jaar! Een van de redenen voor die lange verlovingstijd was, dat mijn vader de enige kostwinner was voor zijn ouders en hemzelf. Hij wilde ze niet onverzorgd achterlaten, om met de liefde van zijn leven in het huwelijksbootje te stappen. Bovendien was het crisistijd, mijn vader had een klein baantje wat weinig opbracht en mijn moeder die zo een 14 jaar op de administratie werkte bij een textielgroothandel wist dat ze ontslagen zou worden zodra ze ging trouwen.
Maar ze vonden een oplossing voor hun problemen, want in Januari 1939 konden ze een sigarenwinkel overnemen op de Kastanjeweg nr. 5. Mijn moeder zou overdag in de winkel staan en mijn vader zou avonds tot sluitingstijd de zaken waarnemen. Zo waren ze verzekerd van inkomen. Iedereen rookte en tabaks- en rookartikelen waren in die tijd daarmee een basisproduct, Het kon niet mis, het zou een goede handel zijn. Ook zie je voor je hoe buurtbewoners er gezellig een praatje kwamen maken als ze er iets kochten.
Ze noemden hun zaak BENA, naar de beginletters van hun beider namen. Betty en Nathan. Februari 1939 ging de zaak open en op 8 februari 1939 trouwden ze voor de burgerlijke stand. Alleen mijn vader ging er wonen. Zo kon er aangetoond worden dat hij geen kostwinner meer was voor zijn ouders en konden zij steun gaan aanvragen bij de gemeente.
Maar al gauw liep het spaak. De winkel was nog maar zo’n zeven maanden open of door de wereldoorlog die in september 1939 met de inval van Duitsland in Polen was begonnen stagneerde de aanvoer van tabak uit verre landen. De gangbare merken werden niet meer geleverd. Andere zaken dan rookwaren werd er niet verkocht.
lees verder Een sof
