De eigenaressen van de Java bookshop vinden het dan ook leuk dat mensen gewoon een praatje komen maken in hun winkel, ook als ze niets verkopen. 's Ochtends is het meestal stil in de winkel, na het middaguur wordt het druk ; "de Javastraat ontwaakt langzaam".
Sanne en Sharon stimuleren de gezelligheidsfunctie van hun winkel door zomers een bankje buiten te zetten voor de étalage, al is het niet de bedoeling dat daar de hele dag zwervers op komen zitten bijvoorbeeld. Daar zijn afspraken over gemaakt.
De boekwinkel zit tussen 2 theehuizen waar 's middags veel Marokkaanse en Turkse jongeren van een jaar of 16 komen. Deze jongens doen graag klusjes voor de boekwinkel zoals de vlag ophangen. Ze zijn ook wel eens koffie komen drinken in de winkel, maar de koffie was hen veel te sterk zodat het bij één keer is gebleven.
Tijdens het wereld kampioenschap voetballen van 2010 konden de mensen in de winkel de wedstrijden bekijken op het computerscherm, eveneens met de bedoeling om buurtgenoten het binnenlopen in de winkel te vergemakkelijken.
En net als het uitnodigen van schoolklassen van de J.P.Coenenschool voor de kinder boekenweek werd dit een succes.
Daarnaast proberen Sanne en Sharon mensen te trekken door het organiseren van activiteiten zoals een interview met een pas beginnende schrijver of een proeferij naar aanleiding van een nieuwe uitgekomen kookboek. Via posters en een mailing-list wordt daar bekendheid aan gegeven.
Eigenlijk hebben de beide winkeliersters nog geen vervelende dingen meegemaakt, wel grappige dingen zoals een klant die in het koffiehoekje boven zijn krant in slaap was gevallen.
"We voelen ons hier heel veilig, we zijn 2 meisjes en iedereen let op ons ". Sanne herinnert zich dat ze toen ze nog niet bekend was in de buurt de Javastraat een beetje griezelig vond "ik kwam nooit verder dan het spoorviaduct, maar nu vin ik dat er geen leukere plek is dan hier".