"Je doet je winkel om 9 uur open, zet vlag en borden buiten en veegt de de stoep schoon. Vaak kijk ik ook even of er onkruid tussen de tegels weggehaald moet worden en daarna ga ik de kassa opmaken. Meestal begint het na 12 uur te lopen met de klanten, behalve op maandag is het vaak erg druk. Ik verkoop en repareer niet alleen mobiele telefoons maar verkoop ook abonnementen en assesoires - zoals inkt - voor computers en mobiele telefoons. Ik geef de klant advies over welk abonnement geschikt voor hem of haar is en wijs op de valkuilen. Ik behandel de klant zoals ik zelf behandeld zou willen worden."
Judith Seymonson - die dit vertelt - wandelde in 1977 met haar man door de Javastraat en zag het winkelpand leeg staan, de vorige winkelier die er een belwinkel had was overleden. Ze gingen bij de buren vragen wie de eigenaar was en startten hun telefoonwinkel. Judith zelf komt niet uit een winkeliersfamilie maar sloot zich aan bij het werk van haar man. Ze herinnert zich dat de buurt indertijd haar deed denken aan oud-West; "met grote oude bomen en ouderwetse bestrating en eigenlijk weinig ruimte om op de stoep te lopen ".
Ze weet dat er vroeger een schoenmaker in het pand was gevestigd, toevallig heeft ze zijn zoon ontmoet die haar vertelde dat de ingang nog ongewijzigd was.
Het leuke aan haar werk vindt ze het contact met de klanten, ook als mensen haar iets op de mouw proberen te spelden. "Als mensen binnen komen met een verhaal dat ze een toestel hier hebben gekocht terwijl dat niet zo is, zeg ik niet dat dat niet klopt maar zeg ik dat ik het ga nakijken in de boekhouding. Vervolgens vertel ik dat dat ik hun gegevens niet kan terugvinden maar dat ik wel weet wat het probleem van het toestel is en wat er aan te doen valt. Zo bespaar je mensen gezichts verlies".
Ze heeft gelukkig geen echt nare ervaringen met klanten en ze voelt zich veilig, al voegt ze daar meteen aan toe: ' ik straal wel uit dat ik de boss ben '.
Behalve winkelierster is Judith voorzitter van de winkeliersvereniging Javastraat sinds 2008. Eigenlijk is dat door een toeval gekomen. Na de herprofilering van de straat nodigde het stadsdeel de winkeliersvereniging uit voor een gesprek, toendertijd waren er 7 actieve leden. De uitnodiging werd doorgegeven aan alle winkeliers, lid of geen lid, en er was een grote opkomst; wel 70 mensen. Er konden vragen gesteld worden aan de projectleider van het stadsdeel en toen bleek dat het grootste gedeelte van de winkeliers niet op de hoogte was van diongen die het bestuur wel wist. Er is vervolgens besloten een nieuw bestuur te verkiezen na 14 dagen, en hoewel Judith geen enkele ervaring had gaf ze aan belangstelling te hebben voor een bestuursfunctie." Ik hou van verrassingen en hou van contacten maken ". En inderdaad werd ze op 20 mei 2008 gekozen tot voorzitter.
Werk als voorzitter van de Winkeliersvereniging.
Judith vertelt dat ze als bestuurslid regelmatig contact heeft met het stadseel over parkeren, milieuvoorschriften en handhaving van de orde. Het bestuur vergadert iedere laatste vrijdag van de maand, mits er wat te bespreken is en eens per jaar is er een algemene ledenvergadering. Maar tussendoor loopt Judith zeker twee keer per week op verschillende tijdstippen door de straat en spreekt met winkeliers, leden zowel als niet-leden. Een groot probleem is het parkeren, zo mag je b.v. in de van Swindenstraat een uur lang parkeren voor 10 cent terwijl in de Javastraat het tarief van 2,40 euro geldt. Er wordt over onderhandeld met het stadsdeel. Sommige winkeliers vinden het ook een probleem dat er veel dezelfde winkels - b.v. groentenwinkels - in de straat komen. Judith geeft aan dat de winkeliersvereniging liever ook meer verscheidenheid heeft, maar in de praktijk blijken alle winkeltjes toch hun eigen klantenkring te trekken doordat ze allemaal hun eigen specialiteit hebben, vaak speciale kruiden.
De grote wens van de winkeliersvereniging voor de Javastraat is dat er een grote publiekstrekker zich gaat vestigen in de Javastraat zoals een Hema of een Lidl.