Half november stond hij er zomaar, een soort kiosk. Op de hoek Cruquiusweg – Veemarkt, schuin tegenover het IISG-gebouw.
En het rook naar olie.
“Nu al oliebollen?”, vroeg ik me af. Voor mij veel te vroeg.
Net zoiets als pepernoten in de supermarkt in september. Dan is het nog zomer in mijn hoofd; althans, ik ‘wil’ dat het nog zomer is.
Zo wil ik ook geen oliebollen. Die herinneren me aan die moeilijke, donkere, koude tijd tussen Kerst en Nieuwjaar.
Maar goed. Toen stond daar dus die oliebollentent en op 1 december kwam er ook de kerstbomenverkoop bij. Met een opblaaspop van een Kerstman en verlichting.
En laat ik het nog leuk vinden ook. Eindelijk wat levendigs in de Architectenbuur. Zó leuk verlicht en gezellig aangekleed. Het zag er echt feestelijk uit.
Met Oudjaar stond er een rij voor de oliebollentent. Gezellig toch.
