Toen Willy Thissen en haar man naar Amsterdam kwamen, woonden ze een jaar lang op een zolderkamer van vier bij vier meter, zonder enig comfort. Ze douchten in het badhuis en gingen naar de w.c. in het café, geen wonder dat ze blij waren toen ze een kraakwoning in de tweede Oosterparkstraat konden betrekken. Het was 1979 en de buurt brokkelde af onder de ogen van de bewoners.
Het beleid van de gemeente was toen om uit etages, die leeg kwamen door verhuizing, meteen de vloerdelen te slopen en daarmee de kapotgemaakte ramen dicht te timmeren. Veel huiseigenaren – zowel particulier als woningbouwverenigingen – lieten onderhoud van de huizen achterwege .Mensen woonden boven of onder kaalgeslagen etages, in verwaarloosde panden, waar ongedierte oprukte en de veiligheid afnam.
Vanuit het buurthuis aan het Iepenplein ontstond protest: een groep bewoners die het niet meer pikten ging acties organiseren . Met de buurtbewoners werd afgesproken dat er gewaarschuwd werd als mensen zouden vertrekken. Vervolgens werd er een groep van zo’n 30 mensen opgetrommeld die op de dag van de verhuizing de slopers opwachten . Die overmacht deed zelfs de slopers die met een knokploeg kwam terugdeinzen en vervolgens werd er snel een woningzoekend gezin in de woning geplaatst. Het was allemaal kleinschalig en in samenwerking met de buurt, nog voor de grote kraakacties en politie of M.E. kwamen er niet aan te pas.
Willy en haar man waren hobby fotografen en zij maakten samen met anderen de foto’s voor een tentoonstelling die de manier van slopen en de afbraak van de buurt aan de kaak moest stellen. De tentoonstelling kwam in het buurthuis te hangen en werd door tientallen buurtbewoners bezocht. Het was ook de bedoeling om de plannen van Jef Reintjens – een architect die renovatie bepleitte – te ondersteunen.
Na de expositie zijn de foto’s en dia’s in een doos beland en hebben bijna 40 jaar bij Willy gestaan. In januari 2019 zijn ze geschonken aan het Geheugen van Oost.
Willy is er van overtuigd dat de acties uit de jaren 1979/1980 succes hebben gehad. “De methode om de woning kaal te slaan na een verhuizing werd gestopt en de plannen zijn veranderd. Het idee om de hele wijk te slopen en te vervangen door hoge flats aan een snelweg- het moest een soort Manhattan aan de Wibautstraat worden – is niet uitgevoerd “.
