Ja, het gemeentebadje. Ook ik heb daar in de zomer van 1949 mijn zwemdiploma's gehaald nadat wij er met onze 6de klas van de Insulindeschool meerdere weken om half acht onze oefeningen gedaan hadden, geleid door onze gymleraar. Maar daarna gingen mijn vrienden en ik (Kramatweg, Bawean- en Karimatastraat), echter meestal naar Zwemschool Oost aan de IJdijk. Daar kon je dan o.a. ook overzwemmen naar het Plashuis, dus over het "Diem". Het mooiste tijd begon dan wat later, als wij, in de ferme greep van de puberteit, ook naar dat bovengenoemde "Zuidersopje" gingen, waar wij het Zandgebied aldaar de "Sahara" noemden. Één van ons nam dan altijd een draagbare platenspeler mee (zo'n ding dat je moest opdraaien) waarop dan swingplaten o.a. van Frankie Lane en Joe Stafford en andere vlotte spullen draaiden. Dan werd er flink gedanst. Ik deed mee, was er echter geen held in, maar wel jaloers op díe knapen die dat zo hartstikke goed deden. In elk geval konden die brede rietkragen tussen zand en IJsselmeer heel wat vertellen over wat wij jongens en meisjes daar in het riet met elkaar uitspookten. Vermoedelijk zijn daar heel wat jonge lui in de situatie gekomen dat zij "moesten" trouwen. Van voorbehoedsmiddelen wisten de meesten maar weinig af. Gelukkig waren mijn ouders modern ingesteld en had mij mijn vader condooms gegeven, wel wetend dat de natuur toch zijn gangetje zou gaan. Mijn ouders waren al in de jaren 30 ook al lid van de Malthusiaanse bond geweest, wat in een arbeidersbuurt zoals de Indische een uitzondering was. Daarmee had ik dus een stapje vóór. Gelukkig maar, want het heeft heel wat narigheid voorkomen. Ja! Dan was er natuurlijk ook het kanaal wat wij nog de "Merwede" noemden, hoewel (sinds 1950?) Amsterdam-Rijnkanaal geheten. Daarlangs hadden wij dan een heel andere plek om rond te hangen. Dat was aan de dijk die tegen het weggetje langs het "Militaire Kamp" liep. Wij waren inmiddels weer een jaartje of twee ouder en dus al iets kieskeuriger, ook wat muziek aangaat. Ik miste gedurende de jaren 50 praktisch geen enkel jazzconcert in Amsterdam, meestal in dat prachtige Concertgebouw. Wat hebben wij daar genoten! Kortom: Afgezien van de pubertaire onzekerheden, hadden wij toen een heerlijke tijd - tot mij Nederland te klein werd en ik er in de zomer minstens een maand vandoor ging, liftend door Europa. Maar ook dat nog in een tijd en in landen die, evenals Nederland, als zodanig niet meer bestaan. Het was immers overal nog steeds de "naoorlogse tijd" die nog door geheel andere mensen dan de huidige bevolkt werd. Alles was nog eenvoudiger, minder pretentieus. In elk geval zijn het goede, rijke herinneringen.
Ad Tolhuijs, 8575 Bürglen / Zwitserland
Ad schreef dit stukje na het lezen van Zwemmen op onze website
