Een paar weken geleden werd de zolder leeg geruimd. Er stond niet zo bar veel op, maar van wat nog restte kon het meeste na zoveel jaren ook wel weg. Van tevoren had ik gezegd dat alleen een map, die ik in 1955 van het Gemeentebestuur van Amsterdam gekregen had ter gelegenheid van 10 jaar bevrijding, niet weg mocht. Leerlingen van de lagere school kregen in dat jaar zo’n stofklepmap. Het was de bedoeling dat daarin herinneringen aan de oorlog verzameld werden, waarschijnlijk als basis voor een geschiedenisles. Om te beginnen zat er bij de uitreiking in de map een papieren zak herinnerend aan het Zweedse wittebrood dat in 1945 aan de uitgehongerde Nederlandse bevolking werd uitgedeeld. Ik wist dat er in de map ook nog distributiebonnen moesten zitten en een distributiestamkaart van mijn opa. Dat klopte.
Maar wat bij verrassing tevoorschijn kwam was mijn identiteitsplaatje. Dat wist ik niet meer, maar herkende het meteen.
Dit plaatje van een slecht, dun stukje hout (oorlogskwaliteit) van 5,3x 6,5 cm met in de vier hoeken een gaatje, is door mijn vader gemaakt. Met inkt heeft hij daarop mijn naam en geboortedatum geschreven alsmede ons adres en de adressen van mijn twee grootouderparen. Dit voor het geval dat het voor jonge ouders in oorlogstijd niet uitgesloten onvoorstelbare zou gebeuren. Dat hun kleine meisje dat nog niet kon lopen en praten ergens alleen gevonden zou worden. Of ik het plaatje altijd bij mij droeg weet ik niet. Ik vermoed van wel. Het kon op mijn kleren genaaid of met veiligheidsspelden bevestigd worden. Bijvoorbeeld op een extra hemdje onder de bovenkleding. Ooit heeft mijn moeder het mij verteld, maar ik weet het juiste antwoord niet meer. Het plaatje lag 64 jaar in de map waarvan 52 jaar op zolder.
Helaas kan ik het nu niemand meer vragen.
Mijn moeder is heel oud geworden en pas twee jaar geleden overleden. Wij hebben altijd veel gepraat, ook over dit soort zaken, maar toch kom ik af en toe vragen tegen waarop ik nog graag een antwoord zou krijgen. Mijn zolder had net iets eerder leeggehaald moeten worden.
