Het is zoeken op dit bouwterrein op het Zeeburgereiland. Vanaf de Zuider IJdijk de noordpunt bij de Oranjesluizen om, onder de Zuiderzeeweg door, om een appartementencomplex in aanbouw heen (de Zeebonk) en dan ben ik er. Verrast dat het al bestaat, want op Google is nog geen huis te zien. Aan de westkant zijn de huizen zelfs al bewoond en staan auto’s geparkeerd. Maar een groot deel van wat er op de kaart staat, moet nog gebouwd worden.
Ik sta bij een T-splitsing met het Lien Gisolfpad, een straat net achter het hoge lange gebouw aan de Zuiderzeeweg. Maar dit pad staat niet op de kaart (later vind ik dat de naam eind oktober 2015, na wijzigingen in de bouwplannen, is toegekend). De straatnamen hebben allemaal te maken met sportmensen. Zo was Lien Gisolf wereldrecordhoudster hoogspringen in 1928, 29 en 32, en John Blankenstein een bekende Nederlandse voetbalscheidsrechter van 1979 tot 1996, die veel voor de homo-emancipatie heeft betekend.
Het verkeer op de Zuiderzeeweg is goed te horen. Aan deze kant is de noord- en westkant van het Buiten-IJ niet zichtbaar door ‘de Zeebonk’ in aanbouw. Terwijl ik de straat in oostelijke richting, naar de Geesink-sporthal inloop, passeer ik het ‘Stamhuis de Slibvijzel’, een door buurtbewoners opgeknapt voormalig slibvijzelgemaal.
Kinderen spelen op zandhopen en containers. Hier zijn aan de linkerzijde al heel wat blokkendozen met drie verdiepingen gebouwd. Rechts is een primitief speeltuintje in het zand. Een rood welvend dak met grote witte letters “Haddock” wordt zichtbaar en plotseling houdt de weg op. Ik kruip om een hek heen, naar een toegangsweg naar restaurant Haddock en een weg naar het hierachter liggend terrein van het Magneet Festival. Muziek komt mij tegemoet.
