Een groot grasveld, groter dan een voetbalveld, in een piramidevorm. Een grappige beeldengroep met een spelend gezin, vader en moeder op hun rug in het gras met de benen omhoog, elk met een kind erop. Verderop een groot klim- en hanggedeelte van hout. Ruimte in overvloed hier op IJburg tussen de appartementencomplexen van drie- tot vijf- hoog.
Het is stil op zondag rond het avondeten. Een vraag dringt zich bij me op:
‘Zou het overdag of doordeweeks wel gezellig zijn? Of waart de dood van Theo van Gogh in dit park?’
Het antwoord laat niet lang op zich wachten. Een half uurtje later verschijnen de eerste voetballertjes om de hoek bij de aan het park grenzende Eva Besnyöstraat.
