De nalatenschap van Elisabeth de Bruin (deel 9)

Auteur: Frits Slicht Frits Slicht
Wetbuurt
Herdenkingsplaquette in de Hofkerk Op deze palquette worden negen mannen en één vrouw herdacht. Allen waren parochianen van de Hofkerk, allen zijn in de Tweede Wereldoorlog (diverse redenen) omgekomen. <br />Foto: Frits Slicht

Herdenkingsplaquette in de Hofkerk Op deze palquette worden negen mannen en één vrouw herdacht. Allen waren parochianen van de Hofkerk, allen zijn in de Tweede Wereldoorlog (diverse redenen) omgekomen.
Foto: Frits Slicht

 

 

In het vervolg van de brief gaat de notaris in op de huidige (lees: 1952) rol van de moeder van Elisabeth. Zij was en is ‘bewindvoerster’ stelt hij. In deze rol is zij overgegaan tot herbouw in Diemen! Dan zou je verwachten dat het gaat om de woningen aan de Hartveldseweg. Maar nee, er wordt een andere straatnaam genoemd, de Ahrent Krijtstraat (tegenwoordig Arent Krijtstraat). Eén pand, een winkelpand, is zelfs al gereed en verhuurd. De beide andere panden zijn flathuizen, elk van drie flats en bijna gereed voor de verhuur. Notaris Peek hoopt dat de Kerkbesturen en mevrouw De Bruin tot een samenwerking kunnen komen en opteert voor een verkoop van de panden.

Ik, Frits, moet zeggen dat ik de discrepantie tussen enerzijds de Hartveldseweg en anderzijds de Ahrent Krijtstraat niet begrijp.

Melding van het Nederlands Beheersinstituut. Bron: Het Vrije Volk van 15 maart 1950.

Melding van het Nederlands Beheersinstituut. Bron: Het Vrije Volk van 15 maart 1950.

 

Dan is er ook nog het perceel Pascalstraat 7. In de oorlogsperiode is dit pand door de N.G.V. = Niederländische Grundstückverwaltung verkocht voor ƒ7.500,--. Door het Bureau Rechtsherstel is het teruggekomen en inmiddels door de moeder, als bewindvoerster, verkocht aan haar zoon Nathan voor ƒ6.700,--. Zij heeft daarvoor toestemming gekregen van het Nederlandse Beheersinstituut. Zie daarvoor: De uitvoering van het Rechtsherstel

 

Dan nog een onverwachte laatste alinea:

“Bij handhaving van het laatste testament heeft de moeder een erfdeel (legitieme portie) van een/zesde der nalatenschap, en erven de beide parochies elk vijf/twaalfde gedeelte der nalatenschap (de a.i. erfgenamen zijn de moeder en twee broers).”

Of dit uiteindelijk ook zo is uitgevoerd?            

Het orgel in de Hofkerk (Linnaeushof). Foto van het orgel is gemaakt door Frits Slicht.

Het orgel in de Hofkerk (Linnaeushof). Foto van het orgel is gemaakt door Frits Slicht.

 

Tot slot

Ik hoop dat ik een indruk heb kunnen geven van een deel van het leven van Elisabeth de Bruin. Volledig is het lang niet, veel is onbekend en zal dat ook blijven. Of en in hoeverre zij in volle overtuiging is overgegaan naar het Katholieke geloof bijvoorbeeld? Het lijkt zeer aannemelijk, gezien de bewijzen die hiervoor zijn genoemd. Haar Joodse familie, haar Joodse achtergrond heeft zij echter ook niet verloochend.

De doop heeft haar leven niet kunnen redden. De Duitse bezetter accepteerde deze ‘bekeringen’ (zeker deze late bekeringen) niet en Elisabeth had vier Joodse grootouders. Het leven van haar moeder en haar broers heeft zij wel kunnen redden. Zij heeft er in ieder geval een rol in gespeeld.

Triest is het natuurlijk wel dat haar ondergang is ingezet door financieel gewin van een medekatholiek. Hij heeft haar verraden voor een handvol rijksdaalders aan de Duitsers. De katholieke priester weigerde om onbekende redenen een verklaring te tekenen.

Of zij nu wel of niet een verhouding heeft gehad met Karel van Lanschot, wat maakt het eigenlijk uit. Ze moeten elkaar gekend hebben, waarom is hij anders in het eerste testament als enige begunstigde opgenomen?

De Hofkerk heeft een orgel kunnen laten maken en hier wordt zij ook herdacht. Zie hiervoor de volgende website: Orgel Nieuws

Wat de kerk in Den Bosch heeft gedaan met haar erfdeel is mij niet bekend.

Terug naar: De Hofkerk (alle verhalen)

Alle rechten voorbehouden

210 keer bekeken

Geen reacties

Voeg je reactie toe