Belevenissen van een onderwijzer

Over strijdende ridders, appels jatten en hondendrollen.

Auteur: Rob Pronk
Middenmeer, Indische Buurt

De jaren 60 en 70 in de Anthonie van Diemenschool op het Javaplantsoen.

Hogeweg 43 - 1972 .<br />Foto: Beeldbank Amsterdam

Hogeweg 43 - 1972 .
Foto: Beeldbank Amsterdam

Alle rechten voorbehouden

De schoolinspecteur
Kwam eens onverwachts een Rijksinspecteur achter in de klas zitten. Ik een wild verhaal vertellen uit de geschiedenis. Oude plaat van Isings op de rand van het bord. Het verhaal vol gevechten, bloed, strijdende ridders, schone jonkvrouwen die gered moesten worden. Kuisheidsgordels. Moest ik na schooltijd bij die inspecteur komen. Zegt die man:”Meester de leerlingen hingen aan Uw lippen. Wat kunt U mooi vertellen!” Voelde ik me gestreeld. Zegt die inspecteur daarna: “Maar meester, wat heeft u staan liegen.” Ach, ik had de geschiedenis een beetje mooier en spannender gemaakt. Meer niet. Ik was al blij dat hij niet over die kuisheidsgordels begon.

Schooltuintjes Franckendael
Op de Hogeweg zat vroeger een groentenwinkeltje. De uitbater stalde ijverig elke dag zijn groenten en fruit in kistjes uit voor zijn nerinkje. Onder een luifeltje. En daar kwamen we een dag in de week met de klas langs. Op en neer naar meneer Van (goed naar me luisteren hè!) Zanten van de schooltuinen. Nu was er een klas bij waar enige knaapjes in zaten die het “mijn en dijn” niet goed konden onderscheiden. Op de heenweg naar meneer Van Zanten hielden deze boefjes hun knuistjes in hun zakken. Maar op de terugweg naar school verdwenen er onder het langslopen bij het winkeltje wel eens aardbeitjes, appels of perziken uit de kistjes. Laten we het zo stellen: na het langskomen van die klas waren de uitgestalde kistjes bijna leeg. De vingervlugge knaapjes vertelden waarschijnlijk thuis, bij het tonen van de vruchten, dat we appels, perziken en aardbeien op de tuin verbouwden. Na een paar weken was de uitstalling voor het groentenwinkeltje opeens verdwenen. En toen we weer langs kwamen, stond de groentenboer achter het etalageruit breeduit naar ons te grijnzen. Lekker puh! Hij had zijn lesje geleerd.

Stinkende tuin

Ga je, als jong onderwijzertje op de Anthonie van Diemenschool, op woensdagmiddag in de duinen zand jatten om de tuin van die collega op te hogen. Je staat op de uitkijk als die collega zand staat te scheppen in grote, juten zakken, komt die er later achter, als hij het terras onder zijn tuinterras heeft opgehoogd, dat het zand afkomstig moet zijn geweest van een hondenuitlaatplaats. Heeft de goede man een jaar lang niet in zijn tuin kunnen zitten vanwege de stank. Hoe is het gezegde ook weer? Gestolen goed gedijt niet. Het is helemaal waar.

---------------------------------------

Om terug te keren naar de Anthonie van Diemenschool in de rubriek 'Mijn schooljeugd', klik op Anthonie van Diemenschool.
Eventuele reacties in die rubriek plaatsen.

Alle rechten voorbehouden

1408 keer bekeken

Rob Pronk

Lesrooster

Komt op een kwade dag zonder een vooraankondiging de rijksinspectrice mijn klaslokaal binnen stuiven. De kids zijn braaf hun rekenopgaven aan het maken. Er heerst rust in de tent. Kijkt de inspectrice onderzoekend het lokaal rond. Speurt naar de muren van de klas en vraagt mij dan op geirriteerde toon waar mijn lesrooster is. Gelukkig herinnerde ik me nog dat ik dat in het begin van het schooljaar ergens op het prikbord had vastgenageld. Maar de tekeningen en frutselwerkjes van de leerlingen hadden het prikbord overgenomen. Inspectrice geergerd. Heb haar nog koffie aangeboden om haar woede wat te koelen. Maar...het prikbord moest ontmaskerd worden. Tot het lesrooster weer zichtbaar was. De vraag was of mijn rekenles van dat moment overeen kwam met dit ogenblik van het bezoek van hare Majesteit. Ik had geluk. Dinsdagmorgen van 9 tot 10 uur rekenen. Was ik door het oog van de naald gekropen. Heb die aangeboden koffie maar laten zitten en verzekerde haar dat ik dat rooster uit mijn hoofd kende. We zijn nooit vrienden geworden.