Het verhaal van Stade de Colombes

Beslissingswedstrijd op neutraal terrein
Het is 5 maart 1969. Ajax staat aan de vooravond van zijn glorietijd: 3 x de Europacup I, wij zouden nu zeggen, Champions League winnen. Met Cruyff, Pietje Keizer, Sjaak Swart enz.
Maar dat jaar nog niet. Wel was men al tot de kwartfinale gekomen. Na 2 wedstrijden tegen Benfica met de grote Eusebio stond het nog steeds gelijk. In die tijd moest er dan een beslissingswedstrijd gespeeld worden op neutraal terrein. Omdat er in Parijs veel Portugezen woonden ging Parijs akkoord de wedstrijd daar te laten spelen en wel in het Stade de Colombes, het oude Olympische stadion in een voorstadje van Parijs.

30.000 Ajax-supporters
En dat hebben ze geweten. Op 5 maart 1969 togen 30.000 Ajaxsupporters naar de lichtstad. 300 Bussen werden ingezet. Wij, dat waren mijn man Dolf, zwagers Jos, John en René Haen, mijn schoonzus Yvonne en ik konden voor ƒ 50,- een kaartje krijgen + vervoer per bus. Ook onze drogist van de Radioweg, die we oneerbiedig mevrouw Steen noemden vanwege zijn vrouwelijke gebaren, was mee. Ikzelf was net eind december bevallen van mijn 3e dochter, maar schoonzus Tecla bood aan om op te passen.

Lege bierflesles rollend door de bus
Op 5 maart vertrok de bus om 1 uur ’s nachts, ik geloof vanaf het Stadionplein. Het was erg koud, zo rond het vriespunt. Onderweg was er geen sprake van koffiedrinken en/of plassen in een wegrestaurant, want overal waar we kwamen stonden er al …..tig bussen. Plassen was voor de mannen geen probleem, maar Yvonne en ik hebben wat afgeleden aan de kant van de weg, steenkoud en pikkedonker. Hoe de bus gereden heeft weet ik niet, maar tegen het ochtendgloren reden we pas door dorpjes in Noord Frankrijk, al toeterend en schreeuwend, terwijl de lege bierflesjes door de bus rolden. De Fransen verschenen verschrikt op het balkon en dachten waarschijnlijk dat de oorlog was uitgebroken.

Toejuichen van de spelersvrouwen
Rond 10 uur kwamen we aan in Parijs en bij elk stoplicht lieten we het Franse publiek weten dat Ajax wel even zou winnen. Waarschijnlijk begrepen ze er niets van. Bij het Stade de Colombes werd de bus, samen met de andere 299, op een afgezet stuk snelweg geparkeerd. De mannen stonden in rijen langs de kant hun blaas te legen. We moesten wachten tot de wedstrijd begon en vermaakten ons door in de winkelstraat van het voorstadje te flaneren, de bus met spelersvrouwen toe te juichen en in een obscuur cafeetje Pernod uit vieze glazen te drinken. Zo kregen we het weer een beetje warm.

Opstelling
Ik denk dat de wedstrijd rond half 3 begon. Er waren 63.638 toeschouwers, waaronder dus 30.000 Ajaxsupporters. De banken waren zo klein, dat er i.p.v. 7 personen slechts 6 pasten. De rest ging maar op de trappen zitten. Ik zat met mijn knieën tegen mijn voorganger, die met een groot blad met kippenpoten en ander etenswaar op schoot zat.
De opstelling was als volgt: In het doel Ger Bals. Dan: Wim Suurbier, Barry Hulshoff, Vasovic, van Duivenbode, Tonnie Pronk (had een sportwinkel op de Middenweg), Inge Danielsson, Henk Groot, Sjaak Swart, Johan Cruyff en Keizer. Later kwam Muller er nog in voor Sjaak Swart.

Missen van de doelpunten door misselijkheid
De wedstrijd verliep zonder dat er een doelpunt viel. Er moest dus verlengd worden. Maar of het door de pernod kwam, weinig eten of misschien slaapgebrek : ik werd ineens misselijk en voelde dat ik moest spugen. Mijn schoonzus en ik wurmden ons door de mensenmassa naar buiten. En ja hoor, toen vielen de doelpunten: 1-0 door Cruyff en 2 en 3-0 door Inge Danielsson.
Daar ga je dan voor naar Parijs ! Maar we hadden gewonnen. De finale hebben 'we' dat jaar echter niet gehaald.

Hongerige thuisreis
Na de wedstrijd moesten we meteen weer de bus in zonder te eten. De chauffeur wou nergens stoppen (rijtijdenbesluit) totdat we hem, ik geloof in Gent, zover kregen om even op een pleintje bij een snackbarretje te gaan staan zodat we toch nog iets naar binnen konden krijgen.
Rond 5 uur waren we weer terug in Amsterdam, volgens mij is hij via Groningen gegaan. De meesten van ons gingen meteen door naar hun werk. Het was al met al een prachtige belevenis.

Kaartjes van leerlingen van het Ignatiuscollege
Nu, ruim 45 jaar later, vertelde ik bovenstaand verhaal op de tramhalte in de van Baerlestraat, wachtend op lijn 12. Er stond ook een echtpaar te wachten. Ze hoorden mijn verhaal waarna de man mij aansprak en met nog steeds de pest in zei: "Dat was mijn kaartje! Ik zat toen op het Ignatiuscollege en mocht niet mee van school". Hij kon het nog steeds niet uitstaan! Ik begreep hem helemaal, maar ben toch blij dat ik met zijn kaartje naar Parijs kon!

Ajax-bruggen in Park de Meer
In 2005 zijn alle bruggetjes in Park de Meer vernoemd naar Ajax-spelers uit die gloriejaren van de club. Voor het verhaal daarover ga naar De Ajax-bruggen in Park de Meer

-----------------------------------------

Klik rechts (icoontje) bovenaan op de foto en de foto wordt vergroot weergegeven.