"Ik ben opgegroeid in de Bijlmer, maar ik kwam vaak in Oost omdat ik hier sportte. Ik voetbalde als rechtsbuiten bij Meerboys, vlakbij het oude Ajax-stadion. Als Ajax thuis speelde liepen de stromen voetbalsupporters van het Amstelstation langs onze velden op weg naar De Meer. Vaak bleven ze dan een half uurtje naar ons staan kijken voordat de wedstrijd begon. Dat vonden wij altijd erg leuk. Na de wedstrijd gingen we schaatsen op de Jaap Edenbaan en daarna was er vaak disco in de Bok in Buitenveldert. We zorgden wel dat we om zeven uur thuis waren voor Studio Sport. Op woensdagavond gingen we vaak naar de Eurocupavonden wedstrijden kijken. We hadden niet genoeg geld om een kaartje kopen, dus glipten we er in."
Ook al wist Humberto dat hij geen profvoetballer zou kunnen worden, blijft voetbal een belangrijke rol spelen in zijn leven. Zo heeft hij in 2002 ‘het Surinaamse legioen’, een boek over Surinaamse voetballers in de eredivisie 1954-2000 geschreven.
Humberto zit ook in het bestuur van de Surifprofs. "Elk jaar wordt er aan het eind van het voetbalseizoen een benefietwedstrijd in het Olympisch Stadion georganiseerd. De Suriprofs spelen tegen de kampioen van de Gouden Gids divisie. De opbrengst van de wedstrijd gaat naar een goed doel in Suriname.
Het Suriprofs elftal bestaat uit profvoetballers met een hart voor Suriname. Davids, Seedorf, alle grote namen hebben wel een keer mee gedaan. De jongens komen uit Italie, Engeland en betalen hun eigen ticket. De laatste keer zaten er 10.000 mensen in het stadion. Heel gezellig, met eten, drinken en muziek erbij. Mijn idee was dat spelers zich een keer per jaar inzetten voor een goed doel. Het levert veel geld op. Vorig jaar hebben we 90.000 euro opgehaald voor onder andere een ziekenhuis in Suriname. En ieder jaar gaat het omhoog. En in Suriname zijn ze er heel blij mee."
