Dinsdagochtend half 10. Namens de thuiszorg fiets ik wekelijks vrolijk naar Mevrouw K. Een forse regenbui krijgt mij niet chagrijnig. Ik bel aan bij Wil die lachend boven aan de trap staat. Ze stuurt me naar de bakker. Op de Brink is het een gemoedelijk komen en gaan van ouderen die bi jmooi weer neerstrijken aan een tafeltje voor de deur. Een paar charmeurs op leeftijd nodigen mij uit. Maar ik keer meteen terug naar Wil met twee slagroomsoezen. We nemen de week door voor ik aan het huishouden begin. Van mijn werkgever mag dit niet meer want ís er tijd voor koffie, dan
kan Mevrouw gekort op het aantal uren hulp; er moet bezuinigd. Terwijl dit juist zo belangrijk is:aanspraak, iemand om mee te praten, een weerwoord.
'Niet bellen om te zeggen dat ik met minder kan'. 'Nee Wil, voor mij is een goede start net zo belangrijk als voor jou'. Zij geniet van mijn luisterend oor en ik van haar verhalen. Als ik alleen maar rond mag gaan om zwijgend ramen te lappen en stofzuiger en dweil door een huis te halen dan is de lol er snel af.
Ik moet al glimlachen om het moment waarop straks de stofzuiger stil valt omdat deze 81 jarige dame hem resoluut uitzet zodat ze haar ongenoegen over een krantenartikel met mij kan delen. We mopperen samen over alle leed in de wereld, de stad en eigen buurt. 'Jij begrijpt mijn gepruttel wel'.
Tussen het poetsen door komen de vertrouwde anekdotes over 30 jaar trouwe dienst bij de Bijenkorf aan bod. Hoe moeder haar 's avonds kwam halen omdat ze niet alleen over de wallen naar huis mocht lopen. Hoe 'de meisjes' moeder nariepen; 'kom je je dochter weer halen, die is al voorbij hoor'. Die goeie ouwe tijd, totdat de computer kwam, toen was het mooi geweest: 'Een mooie staat van dienst daar in de Korf'.
Nu woont ze jaren in Oost, met goede buren die bij glad weer graag een boodschap meenemen.Soms gaat ze zelf met de tram naar Heijn. 'Ik red me nog wel' zegt ze, mij bij het weggaan oude kranten toeschuivend: 'Scheelt een loopje naar de papiercontainer ...'
Buiten valt het op dat er meer jongeren een huis in gaan. Wil noemde het al: studenten krijgen woonruimte in Betondorp en doen als tegenprestatie iets voor een oudere. Een positieve gedachte die hopelijk gaat werken. Ouderenzorg reikt verder dan een boodschap of kopje koffie doen. Met het sluiten van verzorgingstehuizen en het korten huishoudelijke hulp, terwijl dit nu juist meer nodig is, staat mijn werk op de tocht. Ik ben blij met de kleur die een jongere generatie aan Betondorp geeft maar vrees in het nieuwe jaar niet zolang meer als betaalde en ervaren kracht mij Mevrouw K. te komen.