Generaties in Oost

Overgrootouders, vader, echtgenoot, allemaal woonden ze in Oost. Tot het stadsherstel begon.

Renovatie1 "Derde Oosterparkstraat 132-huis is nog steeds niet afgebroken." In 2005 is zelfs begonnen met de renovatie.

Renovatie1 "Derde Oosterparkstraat 132-huis is nog steeds niet afgebroken." In 2005 is zelfs begonnen met de renovatie.

Alle rechten voorbehouden

De grootouders van mijn vader woonden op de hoek van de Tweede van Swindenstraat en het Dapperplein, op 3-hoog boven Bakker Beer. Mijn vader groeide vanaf zijn geboorte in 1912 bij hen op. Na de dood van zijn grootmoeder, verhuisde hij met zijn grootvader naar de Tweede van Swindenstraat 14-huis. Later trok mijn moeder daar bij hen in. En in 1945 werd ik er geboren, in de achterkamer. Wij woonden er toen met z’n vieren, in twee kamers en een alkoof. En buiten een hoop kinderen om mee te spelen. Toen ik met een man uit de Watergraafsmeer trouwde, verhuisde ik naar de Derde Oosterparkstraat 132-huis. We woonden achter de winkel en kregen daar twee kinderen. Negen jaar hebben wij er gewoond, tot het stadsherstel kwam en onze woning gesloopt zou wonen. We zagen toen schoon kans om naar een betere buurt te verhuizen voor onze kinderen. Het werd Buitenveldert en een mooie vierkamer flat. Ik heb 28 jaar in Buitenveldert gewoond en altijd met spijt, maar voor je kinderen doe je alles. En nu dertig jaar later is de woning aan de Derde Oosterparkstraat 132 nog steeds niet afgebroken en wonen mijn beide kinderen in Oost! Een in de Dapperbuurt en een in de Watergraafsmeer. Het zit kennelijk in de familie: mijn overgrootouders hielden van Oost, mijn vader hield van Oost, mijn man hield van Oost, mijn kinderen houden van Oost en ik ben altijd van Oost blijven houden…

Alle rechten voorbehouden

3740 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Renovatie2 De renovatie van de panden 131 t/m 158 aan de Derde Oosterparkstraat wordt opgeleukt door de 'klimmuur' van stadsdeelkunstenaar Loes Diephuis (2005).

Renovatie2 De renovatie van de panden 131 t/m 158 aan de Derde Oosterparkstraat wordt opgeleukt door de 'klimmuur' van stadsdeelkunstenaar Loes Diephuis (2005).

Alle rechten voorbehouden

6 reacties

Voeg je reactie toe
Micha Blank

Heimwee naar Oost

Ik ben een van de twee kinderen van Maria van der Pels. Op deze foto van een jaar geleden sta ik voor mijn - niet afgebroken, maar gerenoveerde - geboortehuis. Als we hadden geweten dat de woning uiteindelijk niet afgebroken zou worden, waren we er nooit weggegaan. In Buitenveldert konden we leuk spelen, maar de geur van kapsones was er niet te harden. Mijn moeder woont inmiddels al ruim 20 jaar in het centrum, maar hoe op stand ze ook zit en hoe fijn ze daar ook woont met lieve buren, de heimwee naar Oost blijft. Gelukkig woon ik alweer 26 jaar in Oost en zodoende komt ze er nog heel vaak.

Een bezoeker

jan van boven

Dat is geen toeval want ze had er meerdere!
Een stille verliefde geeft dit aan.
Ik kom er nog op terug.
Jan

Een bezoeker

zilpa

Beste Berti mijn moeder zegt dat ze een goede vriendin van je was....wat een toeval he !

Visitor

Bertie Braeken

Wat ontzettend leuk om dit te lezen, net of je weer teruggeplaatst wordt naar je jeugd. Ik heb in de 1e van Swindenstraat gewoond, geboren in 1939, en wij kwamen ook altijd bij bakker Beer, Truus, Thea en Herman. Ik ben in 1961 verhuisd naar Zuid, later weer terug naar de Camperstraat en nu woon ik in Nieuwendam, maar een 'Dappermarktje' maakt mij nog altijd even vrolijk, ook al is er veel veranderd. Ik woonde boven de stoffenzaak van Piller, tussen het winkeltje en naast Bijl. Ook mijn 2 dochters en kleindochter wonen weer in Oost, ik heb van de week bij het Marokkaanse restaurant gegeten, op de hoek van de 2e van Swindenstraat en Linnaeusstraat, vroeger was het een bank, en weer kreeg ik het gevoel toen ik bij de kerk uitstapte... ik kom weer thuis. Oost heeft nog altijd iets heel aparts voor mij. Hoop dat er meer op reageren, dit is zo ontzettend leuk.

Visitor

J.van der Puijl

Tussen mijn 6e en 12e jaar woonde ik op het Beukenplein, nr. 15 1e etage, wellicht de mooiste tijd uit mijn jeugd waar ik nog een scherp beeld van heb en waaraan ik bijkans elke dag aan denk. De buurt, de winkels, het Oosterpark, de school, de luchtbrug over het spoor, voetballen op straat, "juut-juut" roepen als er een smeris in zicht kwam, over de rand van de "pisbak"(midden op het plein) kijken en wegrennen als we uitgevloekt werden, naar school rennen als 's morgens het "tingeltje" ging om vijf voor negen (klokje van het klooster op het Kastanjeplein), wippen op een handkar van de aardappelhandel op nr.13, achter op een kar van een paard en wagen hangen (later achter een vrachtauto) of onder het paard door kruipen, knikkeren op de stoep (wie een "stuiter" - glazen knikker - had was rijk en wie een "looie daal" - stalen knikker - had werd bewonderd en gevreesd omdat daarmee onze (stenen) knikkers vermorzel konden worden), putdeksels omhoog trekken met een "zuigertje" (nat stukje oude schoenzool of rubber hak) aan een touw, bedelen bij moeder om een halve cent om een koningsbroodje (cocos) te kopen in het snoepwinkeltje op de Denneweg (tegenover de ingang in de 1e Oosterparkstraat van het OLVG), 's-morgens om 6 uur bij de bakker om de hoek in de 2e Oosterparkstraat in de rij gaan staan voor 3 cent oud brood (mee te nemen in een kussensloop en wat een feest als daar een "kadetje"tussen zat). Kortom, de hele buurt in haar uitzichtloze armoede een samenleving zonder onderlinge vetes om geloof, ras, afkomst. Maar een herinnering met een onverwerkt verdriet over al mijn joodse vriendjes, onschuldige schoffies zoals ik.

Visitor

Yolande Tapperwijn

Als het goed is ben ik je buurmeisje van 1-hoog. Ik woonde daar met mijn ouders Rie en Dirk Tapperwijn en kan mij jullie kinderen nog goed herrineren. Volgens mij hadden jullie dat winkeltje met die glazen flesjes. Hardstikke leuke om op deze manier nog iets van iemand te horen. Yolande Jansen Tapperwijn