De begrafenis van de buurman

De dagen na 23 febr. de dag dat J. was overleden gebeurde er niet veel bijzonders. Gelukkig wist ik dat de begrafenisonderneming ‘Zuid’ in Amsterdam is. Ik heb daar dan ook gevraagd naar de bijzonderheden over de begrafenis. Nu kon ik ook een overlijdensadvertentie maken. Ik heb deze op het mededelingen bord in ons flatgebouw opgehangen.
Verder bleef het stil in de flat van J. in de Indische buurt. Er verschenen geen familieleden om de flat te ontruimen. Na een week heb ik dan toch maar gebeld naar Ymere met de vraag hoe alles ging verlopen. Ook voor Ymere was dit kennelijk een moeilijke vraag, want ik zou hierover de volgende dag terug gebeld worden. Helaas is dit niet gebeurd.

Op 6 maart zou de begrafenis op St. Barbara plaats vinden. Ik was ruim op tijd daar aanwezig. Het was er rustig en door het mooie weer waren er vele vogels aan het fluiten. Gelukkig zag ik een medewerker aan wie ik kon vragen hoe alles zou verlopen. Ik kreeg toen ook te horen dat de gemeente Amsterdam de begrafenis regelde.

Half 10 begonnen de kerkklokken te luiden. Daar kwam ook de lijkwagen aan rijden. Maar waar waren nu familieleden, vrienden, andere belangstellenden? Een aanspreker kwam naar mij toe en vroeg welke muziek ik wenste en of ik de overledene wilde toespreken. Ik was totaal overdonderd, hier was ik niet op voorbereid.
Daar werd de kist de kapel in gedragen. Er was veel licht, er was prachtige muziek, vele kaarsen branden. Ik werd gewenkt de kist te volgen. Na de muziek en een stilte moment werd ik uitgenodigd naar voren te komen om de gestorvene toe te spreken. “Ik sprak J. toe” en ik zag niemand in de kapel – ik wenste hem een goede reis.

Daar kwamen al de dragers om de kist op te halen en J. naar zijn graf te dragen. Ik had moeite om de kist te volgen. Ik was diep onder de indruk. Was dit een film of was dit toch werkelijkheid?
De kist werd opgesteld en neergelaten in het graf. Toen deze korte plechtigheid was afgelopen, ging ik terug naar de wachtkamer en kreeg ik koffie. Een vertegenwoordiger was vol lof dat ik gekomen was. Tevens prees hij mijn toespraak in de kapel bij de kist van J.
Na een 2de kop koffie realiseerde ik mij dat ik dit nog nooit had meegemaakt. Je buurman begraven en afscheid nemen in een lege kapel. Hij was alleen – tot zijn laatste snik.

-----------------------------------

Het verhaal over het eenzame overlijden van de buurman is te lezen bij Het eenzame overlijden van mijn buurman