Voor de Kerstdagen 2022 was er een Zonnebloembijeenkomst in het Flevohuis. Een maand voor de bijeenkomst kwam er al een brief van de Zonnebloem. Of ik ook wilde komen. Ik heb mij opgegeven, het was op een goede tijd en met een lunch.
Ik had een plannetje, ik wilde met het gezelschap een lied gaan zingen , ik dacht aan 'Stille nacht, heilige nacht'.
We werden opgehaald met de bus, het was koud, het vroor zelfs. Maar in het lokaal van het Flevohuis was het lekker warm. Aan het begin van de lunch heb ik om toestemming gevraagd voor het zingen. Men vond het een goed idee, ja ze waren er zelfs blij mee dat ik dit ging uitvoeren.
De lunch was echt fantastisch, het zingen met de aanwezigen ging heel goed. De stemming werd echt een Kerststemming.
Om 16.00 uur was ik weer thuis, het was een fijne middag geworden. De Kerstdagen waren begonnen..
Het was de vorige maand dat ik in het Flevohuis was. Ik was iets te vroeg en ging dus even wachten en nam plaats op een van de stoelen.
Tegenover mij nam een Joodse man plaats, hij droeg een keppeltje en sprak Engels.
Hij pakte twee sigarenkistjes uit zijn tas en zette die op het tafeltje. Een Sumatrakistje en een kistje Javasigaren. Nu deed hij de kistjes open en pakte er een elastiekje uit. Meteen begon hij erop te kauwen. Na een paar minuten haalde hij het elastiekje uit zijn mond en deed het in het kistje. Daarna pakte hij een nieuw elastiekje, stak dit weer in zijn mond en begon driftig te kauwen.
Ik dacht daar moet ik meer van weten en vroeg de man waarom hij deze elastiekjes kauwde. Hij vertelde dat hij dat elke dag zo deed en begon te vertellen over zijn reizen.
Ik was verbaasd over deze gewoonte en vertelde mijn vrouw wat ik had meegemaakt. Zij dacht dat het misschien een symptoom van dementie was. Ja dat moet het zijn, hoe kan ik mij zo vergissen.