Bedrijfsruimte onderin
Aangezien het gehele pand van mijn familie was, woonden wij met het gezin eerst op drie hoog en later beneden op de bel-etage. Daarin had mijn vader een trap naar beneden gemaakt naar het 'onderstuk' toe. Dat was dus de bedrijfsruimte en daar stond ook de auto. Mijn vader met veel moeite een vergunning kunnen krijgen om de auto daar in en uit te kunnen rijden. De stoep was daarvoor aangepast.
Vrijlaten van de inrit
Maar telkens weer stond er iemand geparkeerd voor de in/uitrit. Dat was super lastig want mijn vader werkte vooral bij particulieren thuis en had meerdere klussen op een dag. Hij moest dan vaker op een dag voor de deur bij zijn eigen oprit staan om de auto weer opnieuw te kunnen inladen met materialen. Heel vaak ontstond er dan ook commotie rondom het vrijlaten van de inrit.
Auto werd weggesleept
Aangezien de melkboer er naast zat waren dat vaak klanten van hem. Dan werd er gezegd: "Ach zeg, ik moet alleen even melk halen", maar dan duurde dat natuurlijk vrij lang. Als mijn vader dan kwam aanrijden moest hij dubbel geparkeerd staan en dan hadden de fietsers en auto's daar weer last van. Helemaal toen later de trambaan er was. Ook 's avonds werd er voor de deur geparkeerd en kon mijn vader 's morgens de oprit niet uitrijden. Soms werd de politie gebeld en werd die auto weggesleept. Het kon niet anders, de klanten zaten te wachten!
Dan trokken wij het touwtje gauw weg
Een ander leuk iets was dat de rekken met kratten van de melkboer altijd op de stoep stonden. Wij hadden dan de deur van onze oprit op een kiertje staan, gingen op de grond op de stoep liggen achter de melkkratten, legden een touwtje met een lege portemonnee eraan op de weg en dan maar wachten tot er een fietser afstapte om hem te pakken. Dan trokken wij het touwtje gauw weg. De deur van het onderstuk van ons huis gold als vluchtroute want niet iedereen was er van gediend! Hilarische taferelen meegemaakt! Eén keer, ik weet het nog goed, was er een boze vrouw die de portemonnee niet terug wilde geven. Mijn vader kwam er bij en wij schaamden ons dood! Ze gaf hem uiteindelijk toch boos terug!
Freek met het downsyndroom
Voor de deur van onze zaak was de tramhalte van lijn 3. iedere ochtend stond daar een jongeman met downsyndroom te wachten op de tram om naar de sociale werkplaats te gaan. Hij heette Freek. Mijn vader was vaak met geopende deuren in het onderstuk bezig, of voor de deur. Een echte Amsterdammer met een gouden hart. Dan riep hij over de straat heen, zoals dat in Amsterdam gewoon was: "Hey Freek gaat ie goed??" en dan riep Freek stotterend terug: "Ja, ja, ja hoor loodgieter!"
Achter de mooie dames aan
Hij maakte ook altijd een praatje met 'onze' Freek. Zo kwam hij er achter dat de hormonen Freek ook wel eens opspeelden. Dan liep Freek echt achter mooie jonge dames in de straat aan in de hoop dat ze met hem uit wilden gaan. De dames vonden dat niet altijd erg fijn en werden soms ook bang. Wij konden dat voor het raam altijd perfect volgen. Mijn vader liep dan weer naar Freek toe en suste de boel en begeleidde hem verder naar de tram. De dames waren onze loodgieter dan altijd dankbaar! haha.
Goh ik kan nog uren doorgaan!
-------------------------------
Voor het vervolg van dit verhaal ga naar Loodgietersbedrijf Nieman (2)
Klik rechts (icoontje) bovenaan op de foto en de foto wordt vergroot weergegeven.
