De jongens van het Lloydhotel

Verteller: Ton Mars
Auteur: Ton Mars
Oostelijke Handelskade, Oostelijk Havengebied

Ondanks hun vergrijpen had je toch gevoel voor sommige jongens in het Lloydhotel. En soms moest je gewoon met of om ze lachen.

Werkzaal  De werkzaal waarin Ton iedere dag met de jongens werkte (jaren '80).

Werkzaal De werkzaal waarin Ton iedere dag met de jongens werkte (jaren '80).

Alle rechten voorbehouden

Mijn werk als werkleider in het Lloydhotel was geestelijk wel zwaar. Er waren hele zware gevallen bij en je moest veel verwerken. Maar soms kon je ook verschrikkelijk lachen of gevoel tonen, ondanks het vergrijp. Zoals bij Billy, een kleine gezette jongen voor een paar dagen in het Lloyd. Hij wilde van een koperplaatje een sieraad maken voor zijn zusje. De hele dag was hij bezig met zagen en vijlen. Op zeker moment keek ik naar hem. Hij lachte terug. Zijn mond ging wijd open en ik zag dat erg veel tanden weg waren. Wat een gat! "Waar zit je voor, als ik het vragen mag, Billy" Billy lachte harder, wees naar zijn mond en sliste: "Vechtpartij mijnheer."

André was 16 jaar en gepakt bij zijn eerste inbraak. Hij zat te huilen aan mijn bureau: "Ik ben alleen met mijn moeder en ze heeft vreselijke zorgen. Ik kon er niet meer van slapen en ben gaan inbreken." André was monteur op een fabriek en had het daar erg naar zijn zin, maar nu had zijn moeder helemaal geen inkomen meer. De jongen huilde verder. Ik had medelijden, want als hij niet huilde werkte die knaap geweldig. Een paar dagen erna kwam André jubelend de werkzaal oplopen met een brief van zijn baas. Hij mocht terugkomen! Zijn baas was erg tevreden over hem en, omdat hij medelijden had met André’s moeder, betaalde hij André zelfs door. Daar word je stil van… waar vind je nog zo’n werkgever?

Haagse Henkie, inbraken, diefstallen, niets was hem vreemd. Maar hij had ook humor waar je U tegen zei en was enorm pienter. Alles eindigde met het platte Haagse "ja toch". Henk kwam uit een gezin van twaalf kinderen. De eerste moeder was overleden (ze hadden zes kinderen) en pa was opnieuw getrouwd met een vrouw die ook zes kinderen had. Toen overleed Pa en trouwde stiefmoeder opnieuw. Henk was het product van de laatste twee: nummer dertien. Maar die twaalf stiefkinderen droegen hem op handen en kwamen allemaal op bezoek.

Alle rechten voorbehouden

3901 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Werkzaal . Een andere hoek van Tons werkzaal.in het Lloydhotel  waar hij jarenlang met de jongens van de jeugdgevangenis werkte.

Werkzaal . Een andere hoek van Tons werkzaal.in het Lloydhotel waar hij jarenlang met de jongens van de jeugdgevangenis werkte.

Alle rechten voorbehouden

13 reacties

Voeg je reactie toe
pieter rongen

kom nooit in het lloyd ,

voor ik in het lloyd kwam verschillende tehuizen en inrichtingen gehad , werd altijd gewaarschuwd ,kom nooit in het lloyd dat is het  het eindpunt , achteraf van alle bajessen en inrichtinge die ik gezien heb ,was het lloyd een uitschieter een wereld op zich , ik was altijd eerste koksljongen veel lol en verdriet meegemaakt in het oude lloyd , mensen zien hangen en mensen  zien opbloeien weet van velen dat het zogenaamde eindpunt het op stapje was naar een nieuw begin , oud ,verrot gebouw  maar de mensen die het draaiende hielden wisten precies wat er in de jongens omging, ondanks de ellende die je er meegemaakt hebt was het achteraf ook en goede tijd .........

Jolanda Beuving

Het ouwe Lloyd

Tijdens mijn studie eind jaren 80 begin ‘90, heb ik een jaar gewerkt in het Lloyd. 1 x pw kwam ik ket een aantal mensen van mijn opleiding savonds bij de jongens om te kletsen over van alles en nog wat. Zaten dan aan tafels in de zaal, groepjes van 3 a 4 mensen. Was een bijzondere tijd. Later in de trein nog 1 van hen tegen gekomen en herinneringen opgehaald.  Sommigen hadden écht flink wat op hun kerfstok, anderen gewoon stomme pech in het leven, had het niet willen missen. Hoe moeilijk het soms ook was.

kinty

loyd

Hai .ben bijna 60 heb twaalf keer in het loyd gezeten .van af mijn 14 jaar in en uit ..ja men siessen was tof .mr bom .flipperson .druiventak .ga maar door .zat altijd in groep drie .jantje uit groningen werdt ik genoemd .ben destijds ontsnapt door het plafon op groep drid via de bezem kast .etc etc .tiffe bajes was dat .haha

Martijn Felder

Lloyd hotel

Beste Ton Mars (excuses voor de eerdere naamsverwaring), ik schijf vanwege het volgende. Vanuit de Culturele Geografie Groep van Wageningen Universiteit hebben wij ons sinds vorig jaar bezig gehouden met een onderzoek naar Lloyd hotel, haar bewogen geschiedenis en haar huidige functie(s). Wij zijn geïnteresseerd in de manier waarop verschillende mensen Lloyd Hotel hebben ervaren, nu en in het verleden. Graag zou ik daarom ook met u in contact willen komen. Mijn e-mail adres is: martijn.felder@wur.nl. Bij voorbaat dank voor het overwegen van uw medewerking. Hartelijke groeten,

Martijn Felder

Martijn Felder

Lloyd hotel

Beste Tom Marsum, ik schijf vanwege het volgende. Vanuit de Culturele Geografie Groep van Wageningen Universiteit hebben wij ons sinds vorig jaar bezig gehouden met een onderzoek naar Lloyd hotel, haar bewogen geschiedenis en haar huidige functie(s). Wij zijn geïnteresseerd in de manier waarop verschillende mensen Lloyd Hotel hebben ervaren, nu en in het verleden. Graag zou ik daarom ook met u in contact willen komen. Mijn e-mail adres is: martijn.felder@wur.nl. Bij voorbaat dank voor het overwegen van uw medewerking. Hartelijke groeten,

Martijn Felder

fred

strafcel

ik heb daar nog in de strafcel gezeten beneden in de kelder , naakt. een paar dagen daar na ben ik er uitgehaald door een groepsleider die daar ook woonde met zijn vriendin.die me toen ook veder geholpen heeft.ben alleen zijn naam kwijt.maar dat was in de tijd dat haakmat dircteur was. ik zou wel eens willen weten hoe hij heten of weer eens zien.

jan ulrich

waar zijn de jongens gebleven

Per toeval kwam ik op deze site en las het verhaal over ontsnappen het LLord Hotel zelf heb ik een ongeluk gehad waardoor ik een groot deel van mijn geheugen kwijt bent maar dit is wat ik nog weet over het Llord Hotel ik zelf heb ook mee gedaan aan die ontsnapping in het LLord Hotel en dat gebeurde nadat ik een familielid de zaagjes mee had laten nemen met mijn verjaardag deze had ik in de appelflappen laten oprolden, ik zat samen met de jongens ten tijden van de RMS Paultje en Ruud achternamen laat ik weg, deze jongens zaten hiervoor we trokken veel op samen temeer omdat deze jongens werden uitgesloten vanwege die treinkapping.

Jan Ulrich

waar zijn deze jongens gebleven

Hallo dan rob,

Per toeval kwam ik op deze site en las het verhaal van ontsnappen uit het LLord Hotel ?? nu ben ik zelf 50 jaar en weet dat ik daar ook heb gezeten maar door een ongeluk ben ik een deel van mijn geheugen kwijt, maar wat ik heel zeker weet is de ontsnapping uit het LLord Hotel waarbij ik en een paar vrienden die ik daar heb leren kennen heb gedaan maar ik dacht altijd dat ik gepakt was. wat ik wel weet is dat ik in de tijd zat met de jongens van de RMS in de tijd zat ik samen met Ruud Noya en Paultje Pariala mijn begeleider was ook moluuks mooie tijd was dat veel met deze jongens opgetrokken

null

Rudy Klomp Enschede

Vandaag sprak ik met Rob Schoonenberg Kegel.Een eenzaam rechtvaardigheidsgevoel straalde hij uit. Iets wat ik onmiddellijk herken en erken. Een waarachtig mens. Leven = Kunst. Kans vraagt om inzet vooraf. Maar dan moet je die kans wel krijgen of kunnen grijpen voor dat je gegrepen wordt door een autistische maatschappij.

Een bezoeker

Rob

Die meneer siessen was wel een aardige groepsleider Hij haalde ons ook uit die af gekeurde cellen Dus niks verkeerts over hem.En hij kon lekker tafeltennissen.Dat was dan nog leuk Ik zat in groep 2.Heel in het begin Dik een half jaar Mocht eigenlijk niet langer.Ik ben er later nog een paar maanden ge weest.Gr Rob

Een bezoeker

rob schoonenberg kegel 58 jaar den haag

Mij ervaring met het lloyt toen ik 16 was was dat de leiding nog groter getijsem was dan de jongens waar ze de leiding over hadden.Ze gooide je in afgekeurde cellen enz enz Ook sloegen ze je de kanker.En als je dan over die cellen naar den haag schreef dan werden de cellen gauw een beetje menswaardeger gemaakt.De leiding waren zelf een zooitje blowende kankerhonden die daarvoor in de haven werkte en zig nu op dat langharigtuig konden uit leven.Wat die honden niet altijd lukten.<niet alle leiding was zo er waren ook aardigen bij>Mijn naam zal nog wel terug te vinden zijn in de doossiers Ik was met nog 5 jongens de eerste die wist te ondsnappen Geheel in steil tralie zagen lakens en het raam uit.Groeten ROb

Christina Mercken

Webredactie Geheugen van Oost

Misschien, stuur een email naar de webredactie, dan sturen wij de vraag naar Ton Mars door.

Een bezoeker

Renske

Zou dhr. Mars het leuk vinden een interview te geven over het LLoyd Hotel?