Een cent van mijn vader (9)

Mijn vader kwam altijd met de bus naar huis. Als brievenbesteller deed hij zijn eigen wijk lopend. De bus waarmee hij naar huis kwam, stopte voor de apotheek op het Krugerplein.
Als mijn vader ’s middags van zijn werk kwam, zorgde ik altijd dat ik op tijd naar school ging. Als hij dan uit de bus stapte en ik was op tijd, dan kreeg ik vaak een cent van hem. Dan mocht ik een snoepie kopen. Vaak had ik dan van mijn moeder ook al een cent gehad om wat te kopen. Met die twee centen ging ik dan op een holletje naar de winkel van Jamin (hoek Krugerplein en de Pretoriusstraat) en kocht ik een kleine zak met ‘koeksnippers’ van twee centen.
Overigens had je bij elke school wel een soort van snoepwinkeltje zitten. In de Reitzstraat had je bijvoorbeeld een echt snoepwinkeltje. In dat winkeltje stond een grote bak met een deksel. De vrouw van de winkel deed de deksel open en dan mocht je iets uitkiezen. In dat winkeltje verkochten ze overigens ook houtjes voor in de kachel. Ook petroleum verkochten ze en zakjes kolen.
(Hoogstwaarschijnlijk gaat het hier om de winkel van Benjamin van Geldere op nummer 33. Aanv. F.S.)

Wat ik zelf ook erg lekker vond, waren de gepofte appeltjes die ik kocht als ik naar mijn oma op het Waterlooplein ging. In de Kerkstraat kon je gepofte appeltjes kopen, die waren werkelijk heerlijk.

Terug naar de: Inhoudsopgave