De Razzia’s

Mensen die zaten te eten moesten alles neerleggen, hun kinderen werden opgepakt en mee moesten ze.

Extra editie van het Joodsch Weekblad, uitgave van de Joodse Raad. Zie voor meer foto's ook de verhalen van Ab Caransa.

Extra editie van het Joodsch Weekblad, uitgave van de Joodse Raad. Zie voor meer foto's ook de verhalen van Ab Caransa. Door: Frits Slicht

Alle rechten voorbehouden

Het was in november 1943 dat de hele buurt, de Transvaalbuurt, werd leeggehaald. Met uitzondering van één niet-joods gezin verdwenen de bewoners uit de President Brandstraat, de Reitzstraat, de Hofmeyerstraat, de Viljoenstraat en de Krugerstraat. Ik hoor en zie, in mijn gedachten, nog steeds de transportwagens en de huilende en schreeuwende mensen.

Wat mij nog steeds voor ogen staat, zijn de vrouwen die meehielpen bij de razzia’s, wij noemden ze de Blitzmädel. Of dit nu Duitse vrouwen waren of vrouwen die het eens waren met de Duitsers (van die NSB-aanhangers) weet ik niet meer precies. Wel weet ik nog dat ze in van die zwarte uniformen liepen, net als de ‘sigaren-politie’ (Schalkhaar politie). Die meiden hebben geholpen met het weghalen van de mensen, precies als die anderen. Zij waren net zo erg als die anderen: ‘vuile smeerlappen waren het, ik heb er geen andere woorden voor’. Als er bijvoorbeeld nog kinderen lagen te slapen, zeiden die rotwijven: ‘gooi er maar een emmer water overheen, dan zijn ze zo wakker’. Mensen die zaten te eten moesten alles neerleggen, hun kinderen werden opgepakt en mee moesten ze. Volgens mij waren er altijd wel Nederlanders bij de razzia’s aanwezig. Er waren echt wel foute Nederlanders hoor.

Wij, mijn zusjes en ik, hebben de schreeuwende en huilende kinderen gehoord en gezien. We moesten het wel stiekem doen, wij waren natuurlijk ook bang. We zagen de mensen met hun koffertjes lopen die ze later ook weer af moesten geven. Met de transportwagens, soms ook wel met de tram trouwens, gingen ze naar de Hollandsche Schouwburg of rechtstreeks naar de trein (Centraal Station of het Muiderpoort Station).

 

Voor alle verhalen: Katharina Blog-Suesan inhoudsopgave

Alle rechten voorbehouden

2945 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Ter voorbereiding? Twee advertenties uit het Joodsch Weekblad (nr 51, 2e jaargang, 26 maart 1943) voor, tja waarvoor...?

Ter voorbereiding? Twee advertenties uit het Joodsch Weekblad (nr 51, 2e jaargang, 26 maart 1943) voor, tja waarvoor...? Door: Frits Slicht

Alle rechten voorbehouden
Advertentie voor 'bagagelabels' Boekhandel Joachimsthal was meer dan een boekhandel. J. was ook de drukker van het Joodsch Weekblad, het weekblad van de Joodse Raad. In deze advertentie (uit nr.15, 3e jaargang, 16 juli 1943) maakt men reclame voor de merklappen, het kon toch niet zo zijn dat 'de bagage' van de gedeporteerden zou zoekraken.

Advertentie voor 'bagagelabels' Boekhandel Joachimsthal was meer dan een boekhandel. J. was ook de drukker van het Joodsch Weekblad, het weekblad van de Joodse Raad. In deze advertentie (uit nr.15, 3e jaargang, 16 juli 1943) maakt men reclame voor de merklappen, het kon toch niet zo zijn dat 'de bagage' van de gedeporteerden zou zoekraken. Door: Frits Slicht

Alle rechten voorbehouden

4 reacties

Voeg je reactie toe
Hetty Verolme

De laatste Razia

De laatste Razia was niet in November 1943 maar op in the nacht 29 September 1943
Ik weet het omdat ons gezin die nacht weggehaald zijn en met de trein van het Amstelstation naar Westerborg zijn vervoerd en van daar uit naar Bergen -Belsen. U kunt het lezen in mijn boek wat net weer uitgekomen is
' De kinderbarak van Bergen -Belsen'

mjmuller

een zonnige dag wordt triest

iedereen heeft zo zijn verdriet ,maar als ik dit lees wordik toch wel heel verdrietig ,ik was negen toen de oorlog uit brak , ik begreep er niets van ,hoe konden mensen zo slecht zijn en doen
alles heeft te maken met macht en geld waardoor de mensen tot beesten kunnen worden gemaakt
heel veel heb ik zelf meegemaakt en gezien ,voor de mensen van nu onbegrijpelijk om deze werkelijkheid zich in te denken of aan te voelen

ja zeker waren er ook genoeg Nederlanders die zich voor hun doen en laten diep zouden moeten schamen/// is er nu zoveel veranderd ?gelukkig ben ik geen pessimist maar veel hoop heb ik niet

R.Veenendaal.Beerens

vaaltivierstr

Ik woonde ook in de Vaalrivierstr,gekomen in 1943 vanuit Diemen ,daar werden onze huizen afgebroken voor bunkers voor de Duitsers.hoewel niet Joods hadden we wel steeds last want m`n ouders leken er op en aan de overkant woonden n.s.b.ers met nare s.s. zonen.We woonden 1 huis van de hoek af met de Transvaalkade.Ik ben in 1950 naar Ede verhuist en er niet meer geweest.Vreemd is het dat naarmate je ouder word je er meer aan gaat denken.
een groet van Riek Veenendaal Beerens

I.Monas

De laatste razzia

Ook ik en mijn familie hebben deze razzia meegemaakt en overleefd.
Wij woonden ik de Vaalrivierstraat en zijn daar komen wonen (gedwongen) toen we uit onze woning aan de Middenweg in het betondorp moesten verlaten. Op de bewuste avond werd er wel bij ons aangebeld. Mijn vader maakte open en de duitse soldaat vroeg of we, en hij noemde een naam, waren, Het was niet onze naam en mijn vader zei dus nee..Hij vroeg onze naam en zei dat we niet op de lijst stonden en sloeg de deur dicht. Wat later bleek dat onze verhuizing van de Middenweg nog niet doorgegevn was naar het bevolkingsregister.dat bleek enige tijd later toen men ons probeerde op te halen op de Middenweg.. Een van onze oude buren wist daarvan en kwam ons de volgende morgen vertellen dat ze aan de deur waren geweest, Dat was voor ons het sein om onder te duiken, (wij hadden een contact adres van de ondrgrondse)
Mijn broer en ik wonen nu in de U.S.A., en ik kan gelukkig dit na vertellen.