Op 4 mei 1945 ’s avonds rond acht uur hoorden we via de clandestiene radio dat de Duitsers hadden gecapituleerd. Ogenblikkelijk liep eenieder op straat om elkaar met dit heerlijke feit te feliciteren. Inmiddels ging mijn moeder wat van het zuinig bewaarde restje tarwegraan in een pannetje boven het noodkacheltje poffen ! Hoe heerlijk smaakte dat! Ieder kreeg een handjevol!
Daarna ging ik weer de straat op om vrienden en bekenden uit andere straten te zien en te spreken. Zo kwam ik op de Linnaeusparkweg en zag daar vlak voor ons oude huis op nr. 114, dat alle bewoners driftig hun verduisteringsgordijnen van de ramen hadden gehaald en op een grote hoop op het middenstuk tussen beide rijstroken hadden geworpen. De brand werd erin gestoken en zo ontstond mijn eerste bevrijdingsvreugdevuur. Ongelooflijk hoe snel er zoveel verduisteringspapier bijeen werd gebracht. Het fikte geweldig! De mensen hosten en dansten eromheen. Buurtbewoners verbroederden en samen vierden ze hun eerste en diepe vreugdefeest!
Na een tijdje ging ik verder de Meer in om te zien hoe daar feest werd gevierd. Maar reeds op de Hogeweg gekomen ontmoette ik een groot aantal vluchtende mensen; je hoorde geweerschoten en men maakte duidelijk dat er soldaten aankwamen die wilden afrekenen met de wetsovertreders: er gold immers nog een verbod om na acht uur ‘s avonds op straat te zijn. Ik stoof het portiek in van, naar ik meen, de vroegere boekhandelaar Verheul, in de hoop, binnengelaten te worden. Er werd echter niet opengedaan. Al snel keerde de rust terug. Ik waagde me weer op straat, maar ging toch maar — angstig — terug naar de Radioweg. Gelukkig is die avond niemand gedood! De volgende dag werd ik opgeroepen om mijn plaats bij de B.S .(Binnenlandse Strijdkrachten) in te nemen.
Bevrijdingsvreugde-vuur
De brand werd erin gestoken en zo ontstond mijn eerste bevrijdingsvreugdevuur.
4260 keer bekeken