Nachtegaal en kerkklokken

Mijn vader ging met zijn drie zonen op een mooie zondagmorgen in april in de dertiger jaren van de vorige eeuw naar de Kruislaan om de nachtegaal te horen zingen. We gingen naar het gedeelte dat langs de ingang van de Nieuwe Oosterbegraafplaats en de Ringvaart loopt. Het was toen nog een smalle laan met twee machtige rijen bomen, die helaas in 1942 door de Duitsers werden neergehaald. In het midden van de weg was een met klinkers verhard deel voor de paardenhoeven, geflankeerd door twee smalle rijbanen van fijn grind voor de wagenwielen. Er kon niet worden gepasseerd. Er was toentertijd weinig verkeer. Ideaal terrein voor schuwe vogels, zoals de nachtegaal, die ook op het kerkhof rustig konden broeden.
We gingen op pad als het nog donker was en liepen zonder een woord te spreken in de hoop de nachtegaal te horen fluiten. En al gauw, ja hoor, daar klonk het sprankelend van schoonheid door de stille laan. Alle 'loopjes' en melodietjes werden ten gehore gebracht. Ademloos stonden we te luisteren naar zoveel schoonheid! Mijn vader zei later dat de nachtegaal zong om zijn schepper te eren. Als we naar huis liepen, nog onder de indruk van dit geweldig natuurgebeuren, begonnen opeens de kerkklokken van de katholieke kerk op het Linnaeushof hun geweldige gebeier te laten horen. Ze riepen de parochianen op voor de vroegmis van 7.30 uur. Ook wij, protestanten, werden elke zondag zo opgeroepen ter kerke te gaan, alhoewel wel wat later, namelijk om 10 uur. Wij gingen dan naar de Rehobothkerk. We genoten van de heerlijke klanken die rijkelijk over de hele Meer werden gestrooid. Gelukkig hebben de klokken de oorlog overleefd en beieren ze nu nog! Helaas zal de nachtegaal wel niet meer te horen zijn op de nu zeer drukke Kruislaan!