Zijn nieuwe hoed dreef op het water

Mijn oudste broer werd in september 1939 opgeroepen voor de mobilisatie. In juli was hij geslaagd voor de belastingacademie in Rotterdam, een opleiding voor belastinginspecteurs. De cursus zou 1 september starten, de mobilisatie doorkruiste dat voor veel aanstaande studenten, waaronder mijn broer. De directeur, dhr. v.d.Poel, was een zeer voortvarend man en probeerde alles om zijn studenten uit de militaire dienst te krijgen en zowaar, dat lukte hem! Dus verwisselde mijn broer zijn soldatenplunje voor dure nieuwe burgerspullen compleet met een zwierig hoedje!
In januari 1940 verhuisde hij in verband met de opleiding naar Rotterdam. Na enige weken kwam hij met de trein een weekend naar huis met een koffer vol vuile kleren. Vanaf het Amstelstation wilde hij de kortste weg naar ons huis op de Radioweg nemen, over het zandland langs de stadskwekerij Frankendaal en de Emmakerk naar de Nieuweweg. Prima en gemakkelijk te doen, ware het niet dat de tocht halverwege ernstig werd bemoeilijkt door een zeer grote kniediepe plas, die bijna een vijver leek. Wat te doen ? Gelukkig bevond zich een stel jongens uit de Wetbuurt op een zelfgebouwd vlot op het water. Mijn broer vroeg de jongens of ze een kwartje wilden verdienen. Ja, natuurlijk. Ze waren bereid mijn broer over te zetten. Waardoor het kwam weet ik niet, maar halverwege de tocht ging het grandioos mis. Het vlot kantelde en mijn broer viel languit in het vuile water. Met een natte koffer in zijn handen klom hij op de kant. Zijn nieuwe hoed dreef op het water. De jongens brachten deze tenslotte naar de ongelukkige passagier. Zijn moeder zag enige minuten later haar oudste als een natte kat de trap op komen!
Later werd de gehele zandvlakte tussen Amstelstation en Emmakerk door het Duitse leger gebruikt voor de opstelling van zwaar luchtdoelgeschut. Overvaren was toen niet meer mogelijk!