Verstoorde dromen

"Als jongetje wilde ik bij de brandweer," vertelt Gerard, "maar ik droeg een brilletje. Je kon toen brandweerofficier worden met een HTS-bouwkunde opleiding, maar ik heb geen wiskundeknobbel. Werken bij de brandweer was voor mij dus uitgesloten. Toen heb ik van mijn droom mijn hobby gemaakt. Vrije tijd besteed ik nu aan brandweergeschiedenis of aan de website www.brandweer.nl." Peinzend vertelt hij verder. "Op de lager school moest ik, snotknaap, een spreekbeurt houden. Ik ging naar de brandweer en zei tegen zo’n ‘ome’: ‘Ik heet Gerard Koppers, mijnheer.’ De ome vroeg toen: ‘Heet je vader soms ook zo, jochie?’ Hij bleek een oude maat van mijn vader te zijn van vóór de oorlog. Toen had ik zomaar een echte ‘ome’ op de brandweerkazerne. Zo is het vuurtje in mij aangewakkerd en blijven branden." Gerard vervolgt hoopvol: "In 1999 hebben we de stichting BEBA (Behoud Erfgoed Brandweer Amsterdam) opgericht en we dromen van een brandweermuseum. Helaas is er weinig geld. Het op peil houden van de brandweerzorg gaat uiteraard voor. In onze Hilversumse loods staan oude brandweerauto’s, dus het begin is er!" Gerard, informatiespecialist bij het brandweeropleidinginstituut, merkt op: "Het is grappig, mijn werk betreft toekomst, mijn hobby geschiedenis." Hij laat de sportzaal en slaapkamers van Kazerne Willen aan de Ringdijk zien. "Deze kazerne, geopend in 1984, heeft slaapkamers, geen slaapzalen. Door wisseldienst kan iedere kamer door twee mensen worden gebruikt. De matras wordt omgekeerd. Ieder heeft zijn eigen kast." Hij wijst naad het alarm: "Het was vroeger een bel, ‘moordenaar’ geheten. Bij de eerste tik, stond je hart stil. ‘Je wordt gek van altijd die bel’ zeiden sommigen. Tegenwoordig gaat eerst het licht aan. Maar je ligt altijd te wachten, ook al slaap je." Dromen worden bruusk verstoord.