Geertje wilde na 4 jaar als getrouwde vrouw te hebben gewoond in het Centrum, dolgraag terug naar haar oude buurt. In 1958 moest ze echter sleutelgeld betalen om een woning in de Celebesstraat te bemachtigen .Toen de ouders van Geertje in 1938 in de Palembangstraat kwamen wonen kregen ze daarentegen vijf gulden , dat was een week huur, premie !
De familie woonde eerst in de Sumatrastraat, maar verhuisde al snel naar de Palembangstraat, waar Geertje zoete herinneringen bewaart aan het op straat spelen.
"We deden bok bok berrie, schipper mag ik overvaren, allerlei knikkerspelletjes en deelden een paar stelten en een zeepkist met elkaar. Ongeveer eens per maand speelden de Volendammer Muzikanten in de straat met hun boemketel, daarnaast kwamen het draaiorgel, de ijscoman en de man van de Berliner bollen regelmatig langs. Met moeder mochten we wel eens naar het 3 centen zwembad, daar stond een karretje waar scheepsbeschuit, zure bommen, veterdrop of oranje macaroni broodjes gekocht konden worden. Tijdens luilak smeerden we de deurknoppen in met groene zeep en bonden ze aan elkaar vast, een boze buur gooide dan wel eens een bakje water over je heen . Mijn broers gingen wielrennen, vooral op Hartjesdag waren er wedstrijden.
Geregeld stond ik de schillenboer op te wachten, want het aardappelmesje kwam nog wel eens per ongeluk tussen de schillen terecht en dan moest ik het terugvragen. Op den duur kerfde mijn moeder haar naam in het handvat. "
In het laatste oorlogsjaar- de hongerwinter - werd Geertje samen met andere bleekneusjes naar een gastgezin in Noord Holland gestuurd om bij gevoed te worden. Samen met haar vriendin Janny Halberstad verbleef ze 6 weken bij een kinderloos boerengezin in Heerhugowaard. "Vanaf het station moesten we lopen tot onze begeleidster zei; daar staat jullie gezin. Op de weg stond een vrouw in een zwarte rok en een schort met wijd open armen te wachten, dat was zo ontroerend. We sliepen in een klein kamertje, mochten helpen met melken en op zondagochtend mochten we bij de gastouders in bed kruipen. Het was er fijn."
Na de oorlog is Geertje samen met haar broertjes naar Groningen gestuurd om aan te sterken, de reis ging per - met stro gevulde - boot.Eenmaal aangekomen werden de jongens van de meisjes gescheiden en Geertje kwam bij oudere mensen, die vlak naast een school woonden waar de Canadezen waren gelegerd. Daar kreeg ze voor het eerst weer chocolade. "Op zondag gingen we naar het Sterrebos, waar de Canadese soldaten in de zon lagen te vrijen met de Groningse meisjes. Dat was mijn eerste seksuele voorlichting, want ik was zo onnozel als wat. Ik herinner me nog dat ik mijn moeder vroeg waar die irrigator voor was die bij de wastafel hing.Ze vertelde dat het diende om je te reinigen als je witte vloed had en ik vroeg of jongens daar ook last van hadden ! ".
Kort na de oorlog kreeg Geertje verkering met haar buurjongen Barend , het vermaak werd toen Artis bezoeken, naar de bioscoop gaan (Odeon Theater, Bio Theater,Nationaal Theater) of dansen in het Bavo huis, waar o.a. Willy Albert optrad. Natuurlijk werd ook de kermis op de Polderweg bezocht: "dan kon je elkaar kusjes geven in de rups".
Toen de verkering een officiële verloving werd kwamen de familiefeestjes. "Op de Ringdijk kon je een boerderij huren met een accordeonist en op de Hoogte Kadijk kon je De Blokhut huren. Er werd veel gezongen en gedanst op die feestjes. Mijn schoonfamilie kon mooi zingen ". In 1954 trouwden Geertje en Barend, gedwongen door de woningnood vertrokken ze uit Oost. Maar niet voor lang.
lees ook :
http://www.geheugenvanoost.nl/87795/nl/school-en-ziekenhuiservaringen-van-toen
