"Toen ik hier in 1977 voor het eerst kwam leek Amsterdam me net het sprookje van Hans en Grietje. Iedereen was vriendelijk, niemand vroeg waar ik vandaan kwam en ik kreeg snel een kraakwoning in de Indische buurt. Er werd volop gekraakt omdat de buurt in afbraak was" vertelt Ana. Vanuit haar geboorteland Kroatië was Ana naar Londen vertrokken om op beurzen te werken en vandaar maakt ze de oversteek naar Amsterdam.
Eenmaal in Amsterdam ontmoette ze de liefde van haar leven, met wie ze 20 jaar gelukkig getrouwd blijft. Na zijn overlijden beleefde ze een moeilijke periode en net toen ze haar verdriet een beetje had verwerkt, kwam ze Willem tegen. Ook hij had net zijn partner na een lang en gelukkig huwelijk verloren. Er ontwikkelde zich een goede vriendschap tussen Ana en Willem.
Vlak voor Kerstmis kwam Willem bij Ana langs en vertelde dat hij op het pleintje voor zijn huis zijn Surinaamse buurman hoog in een boom zag zitten. De buurman was bezig kerstlichtjes op te hangen, maar er stond slechts een kort huishoudtrapje onder de boom. Willem vroeg zich verbaasd af hoe de buurman zo hoog in de boom had kunnen komen met zo'n kort trapje. Daarop zei de buurman : "dat is het voordeel als je in Suriname bent opgegroeid, dan kan je in bomen klimmen".
Ana vond het een grappig verhaal: lachend gingen zij de Kerstdagen in.
Dit verhaal hoort bij een serie "winterverhalen" Lees bijvoorbeeld http://www.geheugenvanoost.nl/86388/nl/het-paste-me-als-een-warme-winterjas
http://www.geheugenvanoost.nl/85991/nl/brand-of-geen-brand
http://www.geheugenvanoost.nl/86223/nl/in-de-serre-is-het-s-winters-goed-toeven
http://www.geheugenvanoost.nl/86140/nl/de-staf-van-sinterklaas
http://www.geheugenvanoost.nl/86415/nl/hoge-hakken
