Eddy Luza

Eddy (Ezechiël) Luza was een vrolijke jongen met blond haar en blauwe ogen. Onlangs (het is nu oktober 2013) ben ik opgebeld door een meisje dat bij ons in de klas zat op het Joods Lyceum. Ik had haar al heel lang niet meer gezien of wat van haar gehoord. Zij had ergens mijn boekje zien liggen. Dit meisje, Trudi Lansberg, was erg bevriend met Eddy. Voor mij was Eddy bijzonder omdat hij de jongere broer was van Miryam. Het was dé manier om naar haar toe te komen. Eddy was verder een goede vriend en ook zeer loyaal. Mogelijk heeft hem dat ook zijn leven gekost.

Eddy deed veel aan muziek, maar ook veel aan sport. Sport speelde een grote rol in het gezin Luza. Zijn vader was ook een groot Ajax liefhebber. De vader van Eddy en Mirjam was huisarts. Ik ben daar veel aan huis geweest. Zij woonden aan de Weesperzijde, op nummer 8. Toen ik Eddy leerde kennen, woonden wij al in de Sarphatistraat. Ik heb Eddy voor het eerst ontmoet toen we beiden naar het Joods Lyceum moesten en bij elkaar in de klas kwamen. Hij kwam van het Barlaeus. We kwamen samen in klas 4G. 4G hield in dat we in de vierde klas van het gymnasium zaten. We hebben samen veel gemusiceerd. Hij speelde viool, Maar muziek was niet zijn sterkste punt. De echte grote vioolspeler in ons ‘ensemble’ was David de Jong.
Repeteren deden we bij Eddy thuis. Het was een heel groot huis, dus dat kon prima.
Behalve dat we samen veel muziek hebben gemaakt, hebben Eddy en ik veel gebridged. Zijn ouders waren echte ‘cracks’, zij speelden ook wedstrijden. We speelden afwisselend bij hem of bij mij thuis.

Lees meer over Eddy in het boek van David de Levita: “Mevrouw, is dit uw zoon?”. Het is een meer dan indrukwekkend verhaal!