Frits Slicht
Mijn moeder heette Cornelia Koning. Mijn moeder was gewoon thuis, ze was huisvrouw. Zij is geboren op 11 augustus 1906 en was het oudste kind uit een gezin van veertien kinderen. Het wonderlijke is dat ze, hoewel zij de oudste was het hele stel, ze bijna iedereen heeft overleefd. Ze is bijna 97 jaar oud geworden, alleen een broer en een zus waren er toen nog over. Als de oudste werd haar kringetje op het laatst steeds kleiner. Daar heeft ze best veel moeite mee gehad, zeker toen er ook nog een kleindochter kwam te overlijden.
Tussen haar en de jongste van het gezin Koning zat een flink aantal jaren. Mijn oudste broers waren ouder dan de jongste kinderen van het gezin Koning.
Eigenlijk is dat niet eens zo vreemd bedenk ik mij. Mijn jongste broertje (die in 1949 werd geboren) was bijna even oud als de zoon van mijn oudste broer (die werd in 1950 geboren).
Ik weet nog dat mijn broertje tegen het zoontje van zijn oudere broer zei: ‘Jij moet oom tegen mij zeggen’. In die tijd, begin jaren vijftig, woonden we allemaal bij elkaar in de buurt. Die twee zagen elkaar dus heel vaak.
Financieel heeft mijn moeder niet vaak te klagen gehad. Als mijn vader op zee was, kreeg zij via de Stoomvaart Maatschappij Nederland (SMN) geld uitbetaald. Mijn vader kreeg, denk ik, aan boord een soort van zakgeld via de kapitein. De rest werd aan mijn moeder betaald. Tijdens de oorlog ging dat anders. Hoe dat precies is gegaan weet ik niet. Het enige dat ik weet is dat zij een inkomen had.