In mijn hele leven heb ik gedurende slechts één maand een dagboek bijgehouden. In december 1974, toen ik 26 jaar oud was. In die maand viel het junior-coschap verloskunde, in de Vroedvrouwenschool aan de Camperstraat. Later is die opleiding verplaatst naar het Slotervaartziekenhuis.
Woensdag 18 december.
… Ik ga naar de Vroedvrouwenschool. Heb daar een eigen kamer met bed, buro en telefoon. Oude meubels en een rare sfeer. Ik merk dat ik een beetje gereserveerd word ontvangen. Ze willen wel even de kat uit de boom kijken. Hang wat rond en bel wat met o.a. Annemieke. ’s Nachts eten met vroedvrouwen en een onaangenaam nachthoofd. De hele nacht gebeurt er niks. Ik was ’s avonds juist te laat voor een bevalling. Een doodgeboren kindje.
Donderdag 19 december.
… Om zeven uur weer op de v.v.s. ’s Nachts daar eten. Er is een bevalling van één tot zes. Een meisje. Er wordt een epi gezet die doorscheurt. Gehecht een uurtje later op de behandelkamer door pseudo-leuke assistent. Het een en ander is om half acht klaar. Inmiddels is het vrijdag 20 december…
… Moeizame onderhandelingen met de hoofdzuster hadden me voor zaterdag een werktijd
opgeleverd van twaalf tot twaalf. Dus uitslapen…
Zaterdag 21 december.
… En maar weer terug naar de v.v.s. Politieke diskussie met nachthoofd (gelukkig een ander dan de twee nachten ervoor). Ga pas om vier uur slapen.
Zondag 22 december
Om zeven uur op. Begin te wennen aan het ritme van het leven in deze school. Er heerst wel een goede sfeer. Leuk om kennis te maken met een – weliswaar open – vrouwengemeenschap. Er zijn die dag maar liefst drie bevallingen. De eerste maakte veel indruk op me. Alhoewel ik er erg nuchter naar keek. De volgende twee blijven me boeien. Vroedvrouw is een mooi beroep. De eerste verloopt pijnlijk en moeizaam. Een jong stel. De tweede is een verlossing met de keizersnede.
Met vijf vroedvrouw-leerlingen mag ik de operatie bijwonen in groene operatiekleding. Het is erg indrukwekkend. De vrouwelijke chirurg wijst ons het een en ander aan…