Een verloren strijd
Meer dan een jaar geleden is de Oostergasfabriek in den strijd tegen de electriciteit bezweken. Eén van de drie grote gasfabrieken moest verdwijnen en die van de grens van Watergraafsmeer trof het droeve lot. Het kolengas, hoewel nog altijd een macht van betekenis, heeft zijn opperheerschappij in het bedrijfsleven verloren. De vlam legde het af tegenover de vonk. En nu ligt de “Ooster" daar voor oudroest, als een dankbaar object voor de slopers? Neen, zooi is het niet. Het zou zooi zijn geweest, als wij niet een bezuinigingsinspectie hadden.
Slopen?
Want de aanvankelijke bedoeling is wel degelijk geweest het gehele fabrieksterrein maar met den grond gelijk te maken. Dr. J.E. van Oss heeft er een stokje voor gestoken. Hij was van oordeel, dat die afbraak, welke een anderhalf miljoen zou kosten — waartegenover maar zeer problematieke baten stonden — toch helemaal niet nodig was en dat het complex van de afgedankte „Ooster" een schitterende gelegenheid bood om eens te laten zien, hoe de gemeente kan bezuinigen. Na overleg met den heer A.R. Hulshoff, hoofdingenieur van de afdeling Gebouwen van Publieke Werken was het resultaat, dat werd vastgesteld, dat er van de gebouwen “nog wel wat viel te maken"....
En nu, na ruim een jaar is het voormalige fabrieksterrein hardop weg een „park der wetenschap" te worden.
Een toekomst!
Onder leiding van den heer J. L. Th. Hendriks hebben wij een kijkje op het terrein genomen en kunnen constateren, dat van de oude gasfabriek niet heel veel meer over is. Maar de gebouwen staan er nog allemaal. Er wordt gesloopt, natuurlijk, want er zijn bij zo’n fabriek altijd dingen, die voor niets anders bruikbaar zijn te maken, maar wat nog maar enigszins dienst zal kunnen doen, blijft gespaard. Ter beschikking van de gasfabrieken blijft de grote gashouder, welke in de jaren 1904—1905 is gebouwd. Hij wordt door ondergrondse buizen gevoed van de Zuiderfabriek uit. Of de beide andere houders al dan niet zullen verdwijnen.
Ga voor deel 3 naar Van Gas, naar School!