’s Winters speelden we op de Populierenweg, vooral als het gesneeuwd had, wat het in mijn hoofd elk jaar deed in die tijd. Dan roetsjten we de hele dag met onze sleeën van de spoordijk af. Het moest stiekem, nadat er een kind met z’n slee onder een auto was geroetsjt en mijn moeder een halve hartaanval kreeg als ik maar aanstalten maakte om met slee richting Populierenweg te vertrekken. Dus: reserveslee bij vriendinnetje gestald. Maar ook zomers was het leuk op de spoordijk want waar kon je, behalve in het park, beter hutten bouwen en verstoppertje spelen?
Brood kochten wij bij bakker Blankendaal in de 3e Oosterparkstraat, vlak bij het Kastanjeplein. Daarvoor kochten we brood bij de bakker daar om de hoek, weet even niet meer hoe dat straatje heet, tussen het Kastanjeplein en de Vrolikstraat. Ik herinner me nog dat ik daar op een ochtend voor school naar toe liep om een krentenbol te halen en de hele boel afgesloten vond. Hoorde daar van een politieagent dat de hele familie dood was gevonden: koolmonoxidevergiftiging. Ben daar lang van onder de indruk geweest.
De Vrolikstraat was voor ons ook te doen omdat we een boot hadden, waar we meestal het grootste deel van de zomer op bivakkeerden. Mijn vader legde de boot ergens in de buurt van Loosdrecht, en dan fietsten we daarvandaan elke dag naar school en werk en weer terug. Die boot was ons zomerhuis, en als we die niet hadden gehad weet ik niet of we zo lang in de Vrolikstraat waren blijven wonen als we gedaan hebben.
We hebben er ook nare dingen meegemaakt. Een vriendinnetje dat is omgekomen toen hun huis op een nacht in de fik vloog in de Vrolikstraat. Mijn buurman die z’n vrouw, die net een baby had gehad, een hersenbloeding sloeg.En.. kort voor we verhuisden - misschien wel waarom we verhuisden - dat er een junk op de trap kwam wonen op 1- hoog die mijn moeder bedreigde .
Dat was in 1974. Er verhuisden toen veel buren naar Purmerend en Lelystad, wat toen als het nieuwe Amsterdam werd gezien, en de buurt ging hard achteruit. Mijn ouders besloten te gaan verhuizen en ik werd 18 dat jaar en had verkering. Het werd dus voor mij tijd om uit te vliegen, weg van de Vrolikstraat