Als bakkersvrouw was het vanzelfsprekend dat mijn moeder in de winkel stond. De vijf kinderen hielpen mee waar nodig. Ikzelf hielp in de bakkerij en mijn zussen in de winkel of de huishouding. Op zondag moest de toen op briketten gestookte oven voorgestookt worden en dat was een van mijn taken. Het was met de feestdagen bekend bij vriendjes dat als je ‘s middags meehielp met inpakken van bijvoorbeeld kerstbrood of paasbrood er altijd wel een van de ingepakte broden meeging naar huis. Het hele huis lag met die dagen vol met kerstbroden die voor verkoop klaar lagen.
Onder mijn vaders’ leiding groeide het bedrijf en leverden we aan vele kruideniers, supermarkten, melkhandels, snackbars en sportverenigingen in heel Oost. Onze oranje bestelauto’s waren er een dagelijkse verschijning.
Door het meehelpen in de zaak was het eigenlijk vanzelfsprekend dat ik de zaak zou overnemen. Ik ging naar de bakkersvakschool in Wageningen. Ik, Johannes Joseph (dus de 3e Jan) kwam in het bedrijf in 1976 en nam de zaak over in 1989. Ook ik heb de zaak weer diverse malen verbouwd en aan de eisen van de tijd aangepast. In 1999 heb ik met pijn in het hart de zaak gesloten omdat de kleine winkels waar wij aan leverden steeds minder in aantal werden en het koopgedrag van de klanten veranderde.
De buurt mist onze aanwezigheid wel. De klanten vonden het altijd wel prettig dat er iemand in de straat aanwezig en 's nachts wakker was. Dat gaf een veilig gevoel. En dan de geur als er weer een lading verse broodjes uit de oven kwam! Of het even vlug een broodje halen voordat ze naar hun werk gingen.
De tijd van drie generaties Jannen in de bakkerij is definitief voorbij. Maar ik kijk terug op een hele mooie tijd in het bakkersbedrijf.
-----------------------------------------
Voor meer verhalen over Bakkerij Jan van Deudekom ga naar:
