Onze woning (2) in de Spitskopstraat

De kleine huiskamer die rechts van de voordeur zat, mat ongeveer 4 bij 4 meter. Onze huiskamer stond vol met allerlei meubels. Zo stond er een grote zware tafel met vier stoelen, een kolenkachel met daarvoor twee rieten fauteuils. Bij het raam stonden nog twee fauteuils die met de een af andere stof waren bekleed. Tussen die twee fauteuils stond een theekastje. Aan de meest rechtse muur stond de divan. De divan waar ik zogenaamd elke nacht op sliep. Tussen de divan en de keukendeur stond mijn piano. Ik heb die piano gekregen via een studiebeurs. Hoe dat precies is gegaan, weet ik niet meer. Ik weet nog wel dat er een zekere Teixeira de Mattos bij betrokken was. Het gaat om een vereniging met de welluidende naam: Maatschappij tot Nut der Israëlieten in Nederland, afdeling Amsterdam. Via hen zou ik later ook een studiebeurs krijgen voor het Conservatorium. Ik ging daar viool studeren

Links in de hoek van de huiskamer was de ingang naar een klein (zie 4) keukentje, via deze keuken kwam je op klein plaatsje waar de kolenkist stond.
Onze woning had echt een keukentje, geen spoelhok. Volgens de bouwtekening zou er geen keuken zijn, maar een spoelhok.
Voor zover na te gaan woonden wij in een van de kleinste woningen in de Spitskopstraat. Er waren ook woningen met drie slaapkamers. Niet zo gek, als je bedenkt dat er gezinnen waren met meer dan vijf kinderen.
Achter onze woning zat de grote binnentuin. Tussen de Spitskopstraat en de Magersfonteinstraat zat zowel op de Tugelaweg als in de Retiefstraat een inham met een hek. Via dat hek kon je naar de binnentuin. Dat hek was altijd gesloten, je kon er niet zomaar in.